το ιστολόγιο ενός Κύριου των Υπολογιστών ;-)

Άδεια χρήσης περιεχομένου

Creative Commons Licence
Το περιεχόμενο του ιστολογίου παρέχεται με άδεια χρήσης Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Μία παρουσίαση για τη "φαντασία στην απεργία"...


Οι συνθήκες απαιτούν χιούμορ και φαντασία.

Το "η φαντασία στην εξουσία" έγινε "η φαντασία στην απεργία ;-)"...

Μια παρουσίαση που προσπαθεί να βάλει σε σειρά μερικές σκέψεις, προτάσεις και ιδέες από κείμενα που υπάρχουν στον διαδίκτυο σχετικά με εναλλακτικές μορφές αγώνα (υπάρχουν οι αναφορές οπότε και μόνο για να βρείτε τα πρωτότυπα κείμενα είναι χρήσιμο ;-)).

Το αρχείο είναι υπο διαμόρφωση οπότε κάθε σχόλιο δεκτό (αν όχι απαραίτητο...)

Από Δευτέρα θα είμαστε στα σχολεία μας και οφείλουμε να ξεκινήσουμε συζητήσεις / ζυμώσεις σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι. 

Χρησιμοποιήστε την όπως κρίνετε







6 comments:

MLOG είπε...

στο νέο σλάιντ 9 για τούς "διατεθέντες":(περίπου 20.000 μαθητές και κυρίως ΜΑΘΉΤΡΙΕΣ κάθε χρόνο)

MLOG είπε...

MLOG/δικηγόρος διαβόλου για σλάιντ 11: ο κοινωνικός αυτοματισμός φαίνεται βλακώδης αλλά δεν είναι. εξηγείται μετά από τόσα χρόνια κοινωνικού συμβολαίου. είναι ο φαινομενικός συσχετισμός σήμερα. Όχι όμως ο πραγματικός. Ο πραγματικός θα αναδειχθεί κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης. Εκεί θα έρθουν οι σύμμαχοι, εκεί θα σπάσει πραγματικά ο κοινωνικός αυτοματισμός.
προτείνω να φύγει η λέξη "βλακώδης" ώστε:α) να μην κλείσει έτσι εύκολα το θέμα τού κοινωνικού αυτοματισμού και της δυσμενώς διακείμενης κοινής γνώμης και β ν' αναπτυχθεί διάλογος επί των αιτίων τους

Philippos Koutsakas είπε...

Έχεις απόλυτο δίκιο. Πάνω στη βιασύνη μου να τελειώσω την παρουσίαση (την ετοίμαζα μέχρι τις 2:30 το βράδυ της Τρίτης) "έκλεισα" (μέσα στο μυαλό μου και όχι στην πραγματικότητα) ένα τόσο μεγάλο και σημαντικό θέμα με τη χρήση μιας ταμπέλας / χαρακτηρισμού. Θα αφαιρέσω τον χαρακτηρισμό. Η συζήτηση / διάλογος όμως που και από ποιους θα αναπτυχθεί;

Ανώνυμος είπε...

Kαλησπέρα και συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία. Μερικές σκέψεις-παρατηρήσεις:

α) Το αίτημα για 20 μαθητές άνα τμήμα δεν λαμβάνει υπόψην του το χωροταξικό πρόβλημα, δηλαδή το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αίθουσες και ότι ακόμα και με τα σημερινά 30ρια τμήματα σε αρκετά σχολεία τα μαθήματα γίνονται σε ακατάλληλες αίθουσες ή ακόμα και σε κοντέϊνερ. (Νομίζω ότι πάγιο άιτημα της ΟΛΜΕ είναι τα 25ρια τμήματα)

β) Δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μια τέτοια κατάληψη απεργία σε όλα τα σχολεία ώστε να μπορεί να ισχυριστείς ως κίνημα ότι "κρατάς τα σχολεία ανοικτά) γιατί σε κάποια σχολεία δεν θα απεργείσουν αρκετοί ή ακόμα και όσοι απεργήσουν δεν είναι σίγουρο ότι θα συμφωνούν με την ιδέα. Πιό ρεαλιστικό μου φαίνεται να σχηματιστούν ομάδες μέσα από τις απεργιακές επιτροπές ανα ΕΛΜΕ που θα αναλάβουν να πραγματοποιήσουν ένα τέτοιο εναλλακτικό πρόγραμμα σε επιλεγμένα σχολεία. Τα υπόλοιπα θα λειτουργήσουν ή θα υπολειτουργήσουν κανονικά. Χρείαζεται δηλαδή πολύς κόσμος να μαζευτεί σε ένα σχολείο για να γίνει κάτι που θα πιάσει τόπο, αλλιώς αν περιοριστεί στο δυναμικό ενός σχολείου και οι πρακτικές δυσκολίες είναι περισσότερες και ο κύνδυνος για τον εκφυλισμό της δράσης σε λευκή απεργία μεγαλύτερος. Δηλαδή από την ιδέα του τέκι τσαν περί εναλλακτικού σχολείου πιο πρακτική μου φαίνεται η ιδέα ενός χάπενιγκ με πινελίες από ένα εναλλακτικό σχολείο

γ) Δεν νομίζω ότι το μόνο εμπόδιο στο να γίνουν "χαρούμενα μαθήματα" είναι οι περιορισμοί του ωρόλογιου προγράμματος και οι κανονισμοί του σχολείου. Το πλαίσιο των σχέσεων δασκάλου με τους μαθητές και τη γνώση δεν αλλάζουν τόσο εύκολο. Μπορεί, δηλαδή στο μυαλό μας να σχεδιάσουμε μια δραστηριότητα ή ένα μάθημα που να μας φαίνεται συναρπαστικό αλλά οι μαθητές να σκυλοβαρεθούν ακρίβως επειδή λαμβάνει χώρα εντός του συγκεκριμένου πλαισίου. Βέβαια αν οι δραστηριότητες και τα μαθήματα γίνουν από ομάδες όπως γράφω στο β) το πλαίσιο αλλάζει λίγο, ιδιαίτερα αν περιλαμβάνει νέά για τους μαθητές πρόσωπα, ακόμα καλύτερα και μή-εκπαιδευτικούς....αλλά και πάλι.

δ) Τι γίνεται με όσους συναδέλφους επιμένουν να κάνουν μάθημα;

ε)Τι γίνεται με τις απουσίες και το νομικό πλαίσιο που καλύπτει τις σχέσεις καθηγητή-μαθητή;Μήπως πρέπει να ζητηθούν υπευθυνες δηλώσεις από τους γονείς όπως στις εκδρομές για να είμαστε καλυμένοι απέναντι σε θερμοκέφαλους.

Αυτά έχω σκεφτεί μέχρι τώρα ως ζητήματα προς επίλυση. Κατά τα άλλα συμφωνώ απόλυτα με το πνεύμα και το μήνυμα της ιδέας.

Κώστας Σπυριδάκης

Ανώνυμος είπε...

Υ.Γ. Προσοχή να μην χάσουμε το δάσος κοιτάζοντας το δέντρο. Αυτό που προέχει είναι μια μαζική απεργία διαρκείας ως απάντηση του κλάδου στις επιθέσεις που έχει δειχτεί γιατι μέχρι τώρα, πρακτικά, δεν έχουμε βγάλει ούτε κιχ, και δεύτερο να πλαισιοθούμε από τους υπόλοιπους κλάδους στον έναν ή τον άλλο βαθμό για να προκύψει μια γενικότερη έκφραση δυσαρέσκειας των εργαζόμενων στο δημόσιο απέναντι στις πολιτικές τις κυβέρνησης.

Το να επιλέξουμε μια μορφή πάλης που θα μας επιτρέψει να ισχυριστούμε ότι προσπαθούμε να "έχουμε την κοινωνία με το μέρος μας" μπορεί να βοηθήσει αλλά αυτή τη στιγμή προέχει το να έχουμε ο ένας τον άλλο ως εργαζόμενοι με το μέρος μας γιατί όπως φαίνεται μέχρι τώρα αυτό δεν είναι καθόλου αυτονόητο. Τέλος, σε όσους πιστεύουν ότι η απεργία είναι μια ιστορικά ξεπερασμένη μορφή δράσης προτείνω να ρίξουν μια ματία σε αυτό:http://tvxs.gr/news/kosmos/panamerikaniki-apergia-ton-ergazomenon-sta-fast-food-stis-ipa?fb_comment_id=fbc_224708384354236_819398_224710737687334#f1c4d11657f1484

Κ.Σ.

Philippos Koutsakas είπε...

Κώστα, πολύ ουσιαστικά αυτά που λες και θα μπορούσα να προσθέσω ακόμη 2-3 πρακτικά ζητήματα / προβλήματα αυτής της λογικής που είναι πολύ πιθανό να προκύψουν και με βασανίζουν όλες αυτές τις μέρες. Τις απαντήσεις νομίζω ότι πρέπει να τις ψάξουμε από Δευτέρα στα σχολεία σε συζητήσεις με τους συναδέλφους. Ούτως ή άλλως ακόμη και το επαγγελματικά (με την έννοια της αμοιβής) οργανωμένο Υπουργείο αντιμετωπίζει πάρα πολλά προβλήματα και δυσλειτουργίες στην αρχή της χρονιάς, πόσο μάλλον εμείς αν επιχειρήσουμε ένα τέτοιο εγχείρημα χωρίς προηγούμενη εμπειρία.

Από την άλλη, έχοντας πάει χθες (και) στην πορεία που οργάνωσαν τα σωματεία εδώ στη Θεσσαλονίκη είμαι (για μία ακόμη φορά) πολύ απογοπητευμένος όχι μόνο από τη συμμετοχή των συναδέλφων και των υπολοίπων κλάδων (σε μία πολή του 1 εκ. ήμασταν 3-4 χιλιάδες) αλλά από την στάση της κοινωνάις απέναντι σε αυτό που κλάναμε χθες. Πηγαίνοτας προς την πορεία πέρασα από Τσιμισκή που ήταν πήχτρα στον κόσμου που ψώνιζε και έννιωσα πως δεν τον αφορά τον κόσμο αυτό που κάνουμε ή ακόμη και αν τον αφορούσε δεν τον εξέφραζε ο τρόπος που το διεκδικούσαμε. Πως θα πάμε έτσι σε απεργία; με 30 και 40% συμμετοχή σε 1 - 2 εβδομάδες θα ξεθοριάσουμε και θα γυρίσουμε με σκυμμένα τα κεφάλια και μάλλον δύσκολα θα τα ξανασηκώσουμε..

Μερικές (από τις πολλές) σκέψεις στα γρήγορα...

Φϊλιππος