το ιστολόγιο ενός Κύριου των Υπολογιστών ;-)

Άδεια χρήσης περιεχομένου

Creative Commons Licence
Το περιεχόμενο του ιστολογίου παρέχεται με άδεια χρήσης Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Η προτεινόμενη λίστα ανάγνωσης του OpenSource.com (μιας και οι Καλοκαιρινές διακοπές πλησιάζουν)


Κάθε χρόνο τέτοια εποχή ετοιμάζω τη λίστα ανάγνωσης των Καλοκαιρινών διακοπών. 

Βέβαια τα τελευταία χρόνια ο "χώρος" (και ο χρόνος) που αφήνουν τα παιδικά βιβλία των κοριτσιών μου είναι ελάχιστος με αποτέλεσμα, σε αντίθεση με το παρελθόν, μόλις και μετά βίας να καταφέρνω να διαβάσω 3-4 βιβλία όλο το Καλοκαίρι. Διαβάζω όμως δεκάδες παιδικά ;-) και έτσι προβλέπεται ότι θα είναι και το φετινό Καλοκαίρι μιας και οι μικρές ακόμη δεν έχουν μάθει να διαβάζουν. Η τραγική ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι με το που μαθαίνουν να διαβάζουν κάνουμε (εμείς και το εκπαιδευτικό σύστημα που υπηρετούμε) τα αδύνατα δυνατά για να  κάνουμε τους μαθητές να μισήσουν μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής: την απόκτηση νέων γνώσεων μέσα από το διάβασμα. Μεγάλη κουβέντα, ας επιστρέψω λοιπόν στη λίστα ανάγνωσης...

Για φέτος το Καλοκαίρι λοιπόν εκτός των κλασικών τυπωμένων, λογοτεχνικών έπεσε στην αντίληψη μου και η 2014 Annual Reading List του Opensource.com.

Για ρίξτε μια ματιά στο αντίστοιχο άρθρο...

A Linux distribution for science geeks


Αντιγράφω από το opensource.com

Fedora Scientific is a Linux distribution specifically designed for enabling open science. It is a Fedora spin targeted at users whose work involves scientific and numerical computing. Perhaps like other Fedora spins, it was conceived out of a simple need: the need to avoid constantly installing the same software on a fresh Linux installation.

If you use open source software tools such as GNU Octave, IPython, gnuplot, and libraries such as SciPy and GNU Scientific library in your work—and you write papers and reports in LaTeX—Fedora Scientific is for you. When you install it, you get these and a number of other applications that you may be using to get your scientific work done. The Fedora Scientific guideaims to help you learn about the included software. It features pointers to resources, so you can learn more about them.
Downloading Fedora Scientific

You can download the current Fedora Scientific release (Fedora 20, at the time of this writing) as an ISO file. Both 32-bit and 64-bit images are available, and each is around 3.4 GB in size. You can also create Live USB media with these images. Just follow these instructions. You can also burn the ISO file to a DVD.

If you are not keen on installing Fedora Scientific before trying it out, it's a good idea to use software such as libvirt or VirtualBox to first test it in a virtual machine.
Customising Fedora Scientific

Since Fedora Scientific is essentially a Fedora Linux distribution with a number of additional applications installed, you can install any additional software using the package manager. For example, if you are not a big fan of the KDE Plasma Desktop, you can install GNOME 3 or any of the other desktop environments.
Discussions, support, and getting involved

If you have a suggestion regarding the spin, have a query, or want to report a problem, please join the Fedora scitech mailing list.

As users, you are most enabled to help shape the spin. At this stage, the best way to contribute is to help complete the user guide.
Why should you care?

The reason you are reading an article on Fedora Scientific during Open Source Week is obvious. Outlined here are the benefits of using Fedora Scientific for scientific work. I encourage you to use Fedora Scientific and help make it better. In the process, you will help push forward the beautiful collaboration between science and open source software.



Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

Greece should be protecting coding lessons in schools, not cutting them


2013's Hour of Code showed Greek students' enthusiasm for programming, so why isn't the government supporting it?

Mina Theofilatou

theguardian.com, Monday 16 June 2014 11.35 BST




Will coding be back on the curriculum when this boy reaches his senior year? Photograph: Sebastien Pirlet / Reuters


Coding is becoming acknowledged as a critical literacy for the 21st century. In Greece, despite a four-year long, devastating financial crisis and a much-criticised government, Greece ranked sixth worldwide in the number of students completing 2013's Hour of Code challenge.

Students in Greece have enjoyed the option of a coding class in their senior year of high school for the past 15 years, which is examined nationally in the technology orientation of the University Placement Exams.

Yet the Greek government, with its new school bill proposals in August 2013, astonished students and teachers by moving to eliminate technology completely from these exams.

In response, university professors and teachers' associations objected in letters and petitions, and hundreds commented on the government's consultation website. This, in the same year marking the launch of the Hour of Code, which engaged as many teachers as possible in introducing students to an hour-long programming activity in class.

Greece has always been a small country lacking technology infrastructure in schools, but teachers and students embraced the Hour of Code initiative with fervour, ranking only behind the US, UK, Canada, Turkey and India on the global leaderboard.


US president Barack Obama may have stressed how important coding is to the economy, but the Greek administration thinks otherwise and since September, coding has had no place in our high-school curriculum.

“The children of today are far from the rural or even typical industrial societies we knew,” wrote Joseph Sifakis, laureate of the 2007 Turing award, in a powerful newspaper opinion piece arguing that the bill promoted digital illiteracy.

“In modern societies we spend 95% of our time using technology products. Education should provide youngsters with the necessary theoretical and practical tools – and skills – to comprehend this technological world and pursue a successful career in its ranks.”

Since then, three hours of computer science have been introduced into the core curriculum, while another item on the government's agenda is the "Digital School" initiative, which the education minister, Constantinos Arvanitopoulos, has said is about “introducing ICT in education, leading to innovation in both teaching and learning".

Computer science teachers, technology-oriented students and their parents remain confused. Did they have to lose their coding classes?

Unemployment is soaring in Greece, as the government tries to satisfy demands from the European commission, IMF and European Central Bank – the "Troika" as they are known – for more austerity measures.

Those who do still have a job are dealing with regular salary cuts, while taxes and prices are still rising. The dwindling nature of the economy is shown by the number of businesses closing every day.

But the Greek government should be protecting education policies that foster economic growth opportunities – not chopping them.

Mina Theofilatou is a computer science teacher and electrical and computing engineer in Kefalonia, Greece

Future Learning - Πως θα ναι η μάθηση στο μέλλον...


Ένα εκπληκτικό βίντεο (δυστυχώς στα αγγλικά) σχετικά με τίτλο "Future Learning".

Κι ενώ στην αρχή ξεκίνησα να καταγράφω τις φράσεις που μου κάναν εντύπωση στη συνέχεια κατάλαβα ότι θα ήταν τόσες πολλές που το σταμάτησα.

Αξίζει πραγματικά να το δείτε...





Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Δομημένος Προγραμματισμός ΕΠΑΛ: Θέματα Λύσεις και Απαντήσεις (Πανελλήνιες 2014)


Τα φετινά θέματα για το μάθημα του Δομημένου Προγραμματισμού μπορείτε να τα βρείτε  εδώ.

Στη συνέχεια παραθέτω τις (βιαστικές ;-)) λύσεις των θεμάτων (συγγνώμη για την κακή ποιότητα της φωτογραφίας, θα ανεβάσω καλύτερη στη αργότερα...).

Εννοείται ότι οι προτεινόμενες λύσεις είναι ενδεικτικές, προφανώς δεν είναι οι μοναδικές και ενδέχεται να περιέχουν λάθη. Παρακαλώ πολύ αν εντοπίσετε λάθη, αλλά και για οποιοδήποτε σχόλιο επικοινωνήστε.

Για να δείτε τις προτεινόμενες λύσεις σε πλήρη οθόνη κάντε κλικ εδώ.

Για να κατεβάσετε τα θέματα σε pdf κάντε κλικ εδώ.

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Δομημένος Προγραμματισμός: Τι θα πέσει άραγε αύριο στις πανελλαδικές;


Αυτές τις μέρες παίζει πολύ η κλασική ερώτηση: "Κύριε, κύριε, πείτε πείτε τι θα πέσει στις πανελλαδικές;"

Δυστυχώς (ή ευτυχώς ;-)) δεν έχω τη δυνατότητα να προβλέψω ακριβώς τα θέματα. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σας δώσω μια καλή στοιχηματική ;-) πρόταση για τα φετινά θέματα βασιζόμενος:
  1. στη δεξαμενή θεμάτων των προηγούμενων ετών
  2. στο τι θα επέλεγα εγώ αν ήμουν στη θέση της επιτροπής
Θα ξεκινήσω από τα "στανταράκια", από την (δύσκολη) άσκηση δηλαδή που πέφτει κάθε χρόνο:

ΘΕΜΑ 4ο
Πέντε στα πέντε χρόνια το τέταρτο θέμα ζητούσε από τους μαθητές να λύσουν ένα πρόβλημα αναπτύσσοντας αλγόριθμο (είτε με λογικό διάγραμμα / ψευδοκώδικα είτε με εντολές Pascal). Μάλιστα τα τέσσερα από τα πέντε χρόνια το θέμα αυτό ήταν της μορφής:

Τα Ν σχολεία μιας πόλης πάνε σε ένα μουσείο. Το μουσείο χρεώνει κλιμακωτά για την επίσκεψη ως εξής:
  • 10 ευρώ για τους πρώτους 50 μαθητές
  • 8 ευρώ για τους επόμενους 100 μαθητές
  • 5 ευρώ για τους υπόλοιπους μαθητές
Φτιάξτε πρόγραμμα σε Pascal ή αλγόριθμο που να υπολογίζει πόσο θα πληρώσει το κάθε σχολείο...

Η άσκηση δηλαδή απαιτούσε το συνδυασμό της αλγοριθμικής δομής της επανάληψης (while, repeat ή for) με την αλγοριθμική δομή της επιλογής (if ή case).

Η άσκηση αυτή έδινε το 20% των μονάδων.

Τις ασκήσεις αυτή της μορφής που έχουν πέσει τα τελευταία χρόνια μπορείτε να τις βρείτε εδώ.

ΘΕΜΑ 1ο
Άλλο "σιγουράκι¨ είναι το πρώτο θέμα το οποίο όλα τα χρόνια είναι θέμα "καθαρής" θεωρίας το οποίο εξετάζει τις γνώσεις των μαθητών με ερωτήσεις τύπου "Σωστό / Λάθος", αντιστοιχίας, ενώ κάποιες χρονιές έχουν τεθεί και ερωτήσεις θεωρίας που ζητούν από τους μαθητές να διατυπώσουν έναν σύντομο ορισμό ή να απαριθμήσουν κάτι (π.χ. χαρακτηριστικά, είδη, κατηγορίες, κλπ).

Σε αυτό το θέμα είναι πιθανό λίγο-πολύ να πέσει οτιδήποτε από οποιοδήποτε κεφάλαιο. Εγώ θα επέλεγα θεωρία από το 7ο κεφάλαιο (interpreterm compiler, είδη προγραμματισμού, κατηγορίες γλωσσών, κλπ).

Το θέμα αυτό θα έδινε το 20% των μονάδων.

ΘΕΜΑ 2ο
Και στο 2ο θέμα θα επέλεγα να εξετάσω τη θεωρία αλλά με τη μορφή σύντομων ασκήσεων. Για παράδειγμα ασκησούλες:

  • με mod και div
  • με συναρτήσεις του κεφ 13 (pred, succ, κλπ)
  • με write / writeln και read / readln (τι θα εμφανιστεί στην οθόνη,τι θα καταχωρηστεί στη μνήμη;)
  • με αποσπάσματα κώδικα (read, write, :=, while, repeat, for, κλπ) που θα ζητούσα από τους μαθητές να μου πουν τι περιέχει η μνήμη και τι εμφανίζεται στην οθόνη
  • ...

ΘΕΜΑ 3ο
Το τελευταίο 20% των μονάδων θα το έδινα με ένα θέμα (το 3ο) της μορφής "ελέγχω / προσομοιώνω την εκτέλεση είτε κώδικα, είτε ψευδοκώδικα, είτε λογικού διαγράμματος" και καταγράφω τι συμβαίνει στην μνήμη (τιμές κάποιων μεταβλητών) και στην οθόνη. Μάλιστα εδώ θα μπορούσε να μπει επιτέλους κάτι από το κεφάλαιο 12 (υποπρογράμματα). Θα μπορούσε για παράδειγμα να δοθεί κώδικας προγράμματος σε Pascal με 2-3 procedures και functions και να ζητηθεί από τους μαθητές να το "εκτελέσουν" δίνοντας κάποιες συγκεκριμένες τιμές. Θα μπορούσε να ελεγχθεί το πέρασμα παραμέτρων by value και by reference, καθολικές και τοπικές μεταβλητές, κλπ.

Και για αυτούς της επιτροπής που γουστάρουν τα πολυσέλιδα θέματα θα έλεγα ότι μπορούν να βάλουν δύο τέτοια προγραμματάκια ή αν θέλουν να αφήσουν εποχή μπορούν να βάλουν και τρία (υποθέματα).

Ακόμη και αυτά (τα παραπάνω) τα θέματα που είναι σαφώς ευκολότερα από τα θέματα του 2010, 11, 12, 13 μου φαίνονται ένα κλικ πιο δύσκολα από θέματα άλλων τομέων (για δείτε εδώ)

Καλή μελέτη και εύχομαι όλα να εξελιχθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο (που θα εξελιχθούν ούτως ή άλλως ;-))

ΥΓ: Τη Δευτέρα θα λύσω και θα αναρτήσω στο blog τις λύσεις των ασκήσεων μετά τις 11:00.

Σάββατο 14 Ιουνίου 2014

Ποσοτική σύγκριση των θεμάτων των Πανελλαδικών Εξετάσεων του Τομέα Πληροφορικής με τα θέματα των άλλων τομέων


Τη Δευτέρα ολοκληρώνονται οι εξετάσεις για τους μαθητές του τομέα Πληροφορικής των ΕΠΑΛ με την εξέταση του μαθήματος του Δομημένου Προγραμματισμού (έχουν ήδη εξεταστεί τα Δίκτυα ΙΙ) ενώ μέχρι την ερχόμενη Πέμπτη θα έχουν ολοκληρωθεί οι εξετάσεις για όλα τα μαθήματα των ειδικοτήτων της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης.

Ήδη, εκτός από τα δύο μαθήματα γενικής παιδείας που είναι ίδια για όλες τις ειδικότητες, έχουν εξεταστεί έντεκα μαθήματα ειδικοτήτων.

Ξεφυλλίζοντας τα φετινά θέματα του μαθήματος των Δικτύων (του Τομέα Πληροφορικής) μπήκα στον πειρασμό να τα συγκρίνω με μαθήματα άλλων τομέων. Και επειδή δεν έχω τις γνώσεις ώστε να μπορώ να συγκρίνω σε επίπεδο ποιοτικό είπα να τα συγκρίνω ποσοτικά. Μέτρησα λοιπόν τις σελίδες των θεμάτων και από το παρακάτω πινακάκι προκύπτει ότι (με εξαίρεση το μάθημα Γραφιστικές Εφαρμογές που έχει στην εκφώνηση του αφίσες και συνεπώς είναι εκτός συναγωνισμού) το μάθημα των δικτύων είχε τις μεγαλύτερες εκφωνήσεις και συνεπώς τις απαιτητικότερες απαντήσεις από πλευράς ποσότητας (;).

Μάλιστα μπροστά στα θέματα των Δικτύων τα θέματα άλλων μαθημάτων σου δίνουν την εντύπωση ότι έχει χαλάσει ο εκτυπωτής σου και δεν έχει εκτυπώσει όλες τις σελίδες.  Ρίξτε μια ματιά στις Εγκαταστάσεις Κλιματισμού καθώς και στα Βοηθητικά Μηχανήματα. Είναι μαθήματα που αν αφαιρέσεις την τελευταία σελίδα των οδηγιών και την μισή πρώτη με τους τίτλους απομένει μια-μιση σελίδα θεμάτων...

Αν σε όλη αυτή την εικόνα προσθέσεις και το γεγονός ότι τα θέματα του Δομημένου Προγραμματισμού των παρελθόντων ετών ήταν 4, 5, 6, 6, 6 σελίδων αντίστοιχα (το 2009, 2010, 2011, 2012, 2013) σου 'ρχεται να πεις στην επιτροπή που βγάζει τα θέματα: "ρε παιδιά ρίξτε μια ματιά στο τι συμβαίνει και στα υπόλοιπα εξεταζόμενα μαθήματα και χαλαρώστε λιγάκι..."

Το ξέρω ότι (αν το θέλεις) σε τρεις σελίδες μπορείς να βάλεις πολύ πιο δύσκολα θέματα από ότι σε πέντε αλλά φανταστείτε τον εαυτό σας να γράφει πανελλαδικές και να παίρνει ένα παχουλό πακετάκι σελίδων με θέματα τα οποία θα πρέπει να απαντήσει. Τι αντίκτυπο θα είχε αυτό στην ψυχολογία σας;

ΗΜΕΡΟΜΗΝΑ
ΜΑΘΗΜΑ
Αριθμός Σελίδων
14-06-2014
ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ
4
14-06-2014
ΓΡΑΦΙΣΤΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ
10
14-06-2014
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
4
14-06-2014
ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΥ
3
14-06-2014
ΑΝΘΟΚΗΠΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ
3
14-06-2014
ΑΡΧΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΙΙ
4
14-06-2014
ΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΙΙ
3
13-06-2014
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΝΑΤΟΜΙΑΣ – ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΣ ΙΙ
3
13-06-2014
∆ΙΚΤΥΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ ΙΙ
5
13-06-2014
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΗΧΑΝΩΝ
3
13-06-2014
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΣΧΕ∆ΙΟ
4
03-06-2014
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ Ι
4
29-05-2014
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
4


ΥΓ1: Προς Θεού, δεν είμαι της άποψης ότι τα θέματα πρέπει να είναι πολύ (σε βαθμό ευτελισμού) εύκολα αλλά ότι θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και να κινούνται σε ένα επίπεδο μέσης δυσκολίας (σε σχέση με αυτή).

ΥΓ2: Η ανάλυση είναι ποσοτική με ότι συνεπάγεται αυτό

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Πληροφορικής Απάνθισμα: Μια συλλογική προσπάθεια διαμόρφωσης ενός ολοκληρωμένου Προγράμματος Σπουδών Πληροφορικής


Αντιγράφω το κείμενο από το wiki πληροφορικής απάνθισμα. Είναι μια ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία στην οποία μπορεί να συμβάλλει ο καθένας...

Καλωσορίσατε στο Πληροφορικής Απάνθισμα!


Το συλλογικό αυτό έργο αποσκοπεί στη διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου Περιγράμματος Σπουδών Πληροφορικής και την ανάπτυξη ενός υποστηρικτικού υλικού που καλύπτει τις ανάγκες Γενικής Πληροφορικής Παιδείας από την προσχολική ηλικία μέχρι την τριτοβάθμια εκπαίδευση. 

Πώς μπορείς να συμβάλεις κι εσύ;

Κατ' αρχήν κάνε κλικ εδώ για να συνδεθείς με την ιστοσελίδα - wiki

Πάτησε το κουμπί EDIT πάνω δεξιά από αυτή τη σελίδα για να βελτιώσεις το περιεχόμενό της.
Αν επιθυμείς να συμμετέχεις στην ομάδα μας πάτησε το Join this Wiki στα αριστερά.
Για να καλέσεις και άλλους στο Πληροφορικής Απάνθισμα, πάτησε το Manage Wiki στα αριστερά και το Invite People.

Το υλικό οργανώνεται σε επτά ενότητες. 

Οι επτά ενότητες που υλοποιούν το ολοκληρωμένο Πρόγραμμα Σπουδών συνδέονται οργανικά μεταξύ τους διαμορφώνοντας μια διαδρομή σταδιακής μύησης στην Επιστήμη της Πληροφορικής. Μια διαδρομή που αν ακολουθηθεί μαζί με τους κατάλληλα εκπαιδευμένους συνοδούς θα καταστήσει ικανούς τους νέους μας να αξιοποιήσουν δημιουργικά τις Νέες Τεχνολογίες στην προσωπική και επαγγελματική τους ζωή. Μαζί με τους συνοδούς τους, οι νέοι μας ξεκλειδώνουν σταδιακά το σύγχρονο Κουτί της Πανδώρας αναπτύσσοντας γνώσεις και δεξιότητες που τους επιτρέπουν να διακρίνουν το επωφελές από το επιζήμιο και να καινοτομούν συνεργαζόμενοι αρμονικά μεταξύ τους.

  • Πρώτα Βήματα - Απευθύνεται σε γονείς και νηπιαγωγούς που επιθυμούν να οργανώσουν παιγνιώδεις δραστηριότητες για νήπια ώστε να τα βοηθήσουν να γνωρίσουν με απλό τρόπο θεμελιώδεις έννοιες της Πληροφορικής με τρόπο κατάλληλο για την ηλικία τους.
  • Μαγικά Μολύβια - Απευθύνεται σε γονείς και εκπαίδευτικούς που επιθυμούν να βοηθήσουν παιδιά 6-7 ετών να γνωρίσουν το κόσμο του γραπτού λόγου και της αριθμητικής μέσα από δραστηριότητες που ενσωματώνουν βασικές αλγοριθμικές έννοιες. Ένα μέρος αυτών των δραστηριοτήτων γίνεται με τη βοήθεια υπολογιστή ώστε να γίνει η πρώτη επαφή με τις συσκευές εισόδο/εξόδου και να αποκτηθούν οι πρώτες δεξιότητες χειρισμού τους. Συνοδεύεται από τεράδιο εργασιών για το παιδί και από το απαραίτητο λογισμικό τύπου ΕΛΛΑΚ
  • Πρώτες Δημιουργίες - Εγχειρίδιο για το δάσκαλο, βιβλίο εργασιών μαθητή, προτάσεις διαθεματικών έργων και συνοδευτικό λογισμικό (SCRATCH) για παιδιά 8-12 ετών. Βασικός στόχος είναι η άσκηση στη συλλογική εργασία και η από κοινού επίλυση προβλημάτων αναπτυσσόντας οργανωτικές, αναλυτικές και συνθετικές ικανότητες.
  • Ψηφιακή Έκφραση - Εγχειρίδιο για το καθηγητή, βιβλίο εργασιών μαθητή, προτάσεις διαθεματικών έργων και συνοδευτικό λογισμικό (SCRATCH) για εφήβους 12-15 ετών. Τα συλλογικά έργα είναι πιο απαιτητικά και συνδυάζουν τη χρήση εργαλείων ανοικτού λογισμικού για τη δημιουργία κειμένων, παρουσιάσεων, πολυμέσων κ.λ.π.
  • Ισόπεδος Διάβασις - Εγχειρίδιο για το καθηγητή, βιβλίο εργασιών μαθητή, προτάσεις διαθεματικών έργων και συνοδευτικό λογισμικό (SCRATCH) για εφήβους 15-18 ετών. Στο επίπεδο του Λυκείου, όπου αντιστοιχεί αυτή η ενότητα, ο κεντρικός στόχος είναι να εμβαθύνουν οι έφηβοι σε θεμελιώδεις έννοιες και μεθοδολογίες της Πληροφορικής ώστε να αποκτήσουν μια σφαιρική εικόνα της ως αυτόνομης επιστήμης και να βοηθηθούν στην διερεύνηση των κλίσεών τους.
  • Τι είναι Πληροφορική - Απευθύνεται σε φοιτητές όλων των ειδικοτήτων πλην Πληροφορικής. Συστηματική μελέτη του μεθοδολογικού πυρήνα της Πληροφορική και των εφαρμογών της και άσκησή τους στον προγραμματισμό με χρήση προηγμένων εκπαιδευτικών γλωσσών (π.χ. Alice) ή γλωσσών προγραμματισμού γενικού σκοπού αναλόγως και του προσανατολισμού των σπουδών τους (θετικές επιστήμες, ανθρωπιστικές επιστήμες, οικονομικές επιστήμες...).
  • Η Επιστήμη της Πληροφορικής - Ειδική έκδοση του Τι είναι Πληροφορικήπου απευθύνεται σε πρωτοετείς φοιτητές τμήματων Πληροφοριικής με σκοπό να θέσει τις βάσεις για την αποτελεσματική σπουδή της σε ανώτατο επίπεδο.


Γιατί Απάνθισμα;

Ο τίτλος του έργου μας είναι εμπνευσμένος από το Βιβλίο του Ρήγα ΦερραίουΦυσικής Απάνθισμα και εκφράζει το αίτημα των καιρών για Πληροφορική Αφύπνιση του λαού μας ώστε να μπορέσει να σταθεί στο απατητικό διεθνές περιβάλλον που διαμορφώνει η παγκοσμιοποίηση. Σκοπός μας είναι το έργο αυτό να αποτελέσει βασικό εργαλείο ώστε η χώρα να βγει από τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα και να βρει τη θέση της στην Εποχή της Πληροφορικής που ανατελεί. Στη διαμόρφωση της Εποχής αυτής η συμμετοχή του Ελληνισμού μπορεί να είναι καθοριστική. Είναι μια διαπίστωση που συμμερίζονται ολοένα και περισσότεροι διαννοούμενοι και κοινωνικοί αναλυτές διεθνώς λαμβάνοντας υπόψη τα σύνθετα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η Ανθρωπότητα και την ανάγκη προσφυγής σε επιτυχείς ανάλογες ιστορικές εμπειρίες. Οφείλουμε, λοιπόν, ως Έληνες και Πολίτες του Κόσμου να ξαναβρούμε και να προσφέρουμε στην Ανθρωπότητα τις υψηλές αξίες και τα ιδανικά που γεννήθηκαν στον τόπο μας και αποτελούν τη μόνη, ίσως, επίκαιρη απάντηση στις περιβαλλοντικές, οργανωτικές και οντολογικές προκλήσεις που δημιουργούν οι παθογένειες της Βιομηχανικής Εποχής οι οποίες επιβιώνουν ακόμη. Για το σκοπό αυτό οφείλουμε να συγχρονίσουμε το βηματισμό μας με τα άλλα προηγμένα έθνη στο πεδίο της επιστήμης και της τεχνολογίας και να αξιοποιήσουμε την οικουμενικότητα της Πληροφορικής για να μπορέσουμε ως έθνος να καταθέσουμε την προσφορά μας στο σύγχρονο κόσμο διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα της πατρίδας μας.


Σάββατο 7 Ιουνίου 2014

Μα που είναι οι καλλιτέχνες; Να που είναι οι καλλιτέχνες: Σίλας Σεραφείμ: "Οι άνθρωποι αγαπούν τα χρώματα"


Στο πλαίσιο της εκστρατείας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες «Και 1 θύμα ρατσιστικής βίας είναι πολύ» (www.1againstracism.gr), γνωστοί κωμικοί στέλνουν το δικό τους μήνυμα ενάντια στο ρατσισμό. 

Στο πρώτο σποτάκι ο ηθοποιός και stand up comedian Σίλας Σεραφείμ μας λέει «Οι άνθρωποι αγαπούν τα χρώματα»!



Τη δουλειά του Σίλα την παρακολουθούσα τόσο στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ 105.8 (πριν το κλείσουν) όσο και στα 5λεπτα βιντεάκια που σκάρωνε και ανέβαζε στο comedylab και στο silas.gr. Έξυπνη σκηνοθεσία, καυστικό χιούμορ, ξεκαρδιστικό γέλιο, έξυπνες ατάκες, χειρονομίες και γκριμάτσες αλλά το σημαντικότερο κρυστάλλινη σκέψη / άποψη για δύσκολα ζητήματα που άλλοι δεν τολμούσαν καν να αγγίξουν, διατυπωμένη με πεντακάθαρο και κατανοητό τρόπο / λόγο.

Τον Οκτώβρη του 2012 αποφασίσαμε να προσεγγίσουμε, στα πλαίσια της γιορτής της 28ης, το ρατσισμό και σκεφτήκαμε να ζητήσουμε από το Σίλα (χωρίς να γνωριζόμαστε) να μας ετοιμάσει ένα σχετικό βιντέακι. Η ανταπόκριση του καλλιτέχνη στο μέιλ ενός άγνωστου σχολείου ήταν άμεση και το βιντεάκι ήταν έτοιμο σε 1-2 μέρες δίνοντας απάντηση (με το παράδειγμα του) στην ερώτηση μα που είναι οι καλλιτέχνες σε αυτή τη δύσκολη εποχή;

Για δείτε...




Και εδώ είναι κάποιες εικόνες από τις πρόβες της γιορτής...



Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Μία έρευνα σχετικά με την "ελεύθερη επιλογή σχολείου"...


Το μεγαλούτσικο άρθρο που ακολουθεί (διαβάστε το καθιστοί ;-)) περιγράφει τις συνέπειες της απόπειρας εφαρμογής του μέτρου της "ελεύθερης επιλογής σχολείου" στις Αγγλοσαξονικές χώρεςμε βάση την κατάταξη των σχολείων, που προέκυψε μετά από την αξιολόγηση τους (αξιολόγηση; χμ, σαν κάτι να μου θυμίζει αυτό...)

κάντε ένα κουράγιο και διαβάστε το... 

του Κώστα Θεριανού και του Νίκου Φωτόπολου, (εισήγηση στο Τρίτο Τακτικό Συνέδριο Ελληνικής Κοινωνιολογικής Εταιρείας)

Η επιλογή σχολείου από τους γονείς (parental choice) αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί το βασικό εργαλείο για τη μετατροπή του σχολείου από δημόσιο και καθολικό αγαθό σε υπηρεσία που υπάγεται εξ ολοκλήρου στην ηγεμονία της αγοράς. Οι μεταρρυθμίσεις στις Η.Π.Α. και την Αγγλία, οι οποίες ήταν οι κυριότερες και οι πιο αντιπροσωπευτικές στο ζήτημα της εισαγωγής της επιλογής σχολείου, έχουν μελετηθεί επαρκώς από διάφορες οπτικές γωνίες και θεματικές. Έρευνες από την σκοπιά της αποτελεσματικότητας του σχολείου έχουν δείξει ότι οι επιδόσεις των μαθητών που μετακινήθηκαν από το σχολείο της γειτονιάς τους δεν βελτιώθηκαν θεαματικά. 

Έρευνες από την σκοπιά της κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης έχουν δείξει ότι ακόμη και μετά την αλλαγή του σχολικού περιβάλλοντος το μορφωτικό κεφάλαιο της οικογένειας παρέμεινε ο ισχυρότερος επικαθοριστικός παράγοντας της επίδοσης του μαθητή.

Ορισμένες έρευνες όμως είχαν και ένα απροσδόκητο εύρημα που σχηματικά αποκλήθηκε από τους ερευνητές “the frog pond effect”: ορισμένοι από τους μαθητές που κατάγονταν από τα λαϊκά στρώματα και ήταν αριστούχοι στα σχολεία της γειτονιάς τους, έχασαν τα πρωτεία στα σχολεία που μετακινήθηκαν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την πτώση της αυτοεκτίμησης τους και τη δραματική μείωση της επίδοσης τους.

Στην Ελλάδα, πέρα από την επιλογή της ιδιωτικής εκπαίδευσης από τα παραδοσιακά εύπορα κοινωνικά στρώματα, το πρόσφατο νομοθετικό πλαίσιο μέσα από τις ρυθμίσεις για πειραματικά σχολεία επιχειρεί να εισάγει στοιχεία επιλογής σχολείου.

Στην εργασία μας αυτή θα επιχειρήσουμε:
  • την ανάλυση και ερμηνεία των στρατηγικών που οι κοινωνικές τάξεις ακολουθούν στην επιλογή σχολείου
  • τη διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο διαμορφώνονται οι «στρατηγικές επιλογής σχολείου» στο πλαίσιο της σύγχρονης κοινωνικής διαστρωμάτωσης
  • την ανάλυση όψεων του ιδεολογικού και πολιτικού υπόβαθρου πάνω στο οποίο εδράζεται το ιδεολόγημα της «ελεύθερης» επιλογής σχολείου.

1. Η επιλογή σχολείου ως μέτρο εκπαιδευτικής πολιτικής

Ένα από τα κεντρικά μέτρα του νεοφιλελευθερισμού στο χώρο της εκπαιδευτικής πολιτικής είναι η ελεύθερη επιλογή σχολείου από τους μαθητές και τους γονείς τους (parental choice). Στη νεοφιλελεύθερη συλλογιστική, μαθητές και γονείς θεωρούνται εκλαμβάνονται ως «χρήστες» ή «καταναλωτές» εκπαιδευτικών υπηρεσιών οι οποίες προσφέρονται και ζητούνται ελεύθερα στην εκπαιδευτική αγορά. Κατά συνέπεια, η δυνατότητά τους να επιλέξουν τον «πάροχο» της εκπαιδευτικής υπηρεσίας, θεωρητικά αποτελεί ένα μέτρο το οποίο διασφαλίζει:
  • το δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή μέσα από τη χρήση των κουπονιών (vouchers)εκπαίδευσης
  • τη βελτίωση των σχολείων, καθώς ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους για την προσέλκυση όλο και περισσότερων «καταναλωτών», συμμετέχουν σε ένα αγώνα δρόμου διεκδίκησης μαθητών, γεγονός που συμβάλει στη βελτίωση των εκπαιδευτικών υπηρεσιών που προσφέρουν[1]
  • τη δυνατότητα ενός παιδιού από μια υποβαθμισμένη γειτονιά να μετακινηθεί σε ένα δημόσιο σχολείο μιας καλύτερης γειτονιάς ή σε ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο από αυτό της γειτονιάς του, προκειμένου να κερδίσει τόσο από την ποιότητα της διδασκαλίας όσο και από τη φοίτηση μέσα σε ένα θετικό και αποτελεσματικό σχολικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από κουλτούρα «θετικής στάσης απέναντι στο σχολείο» και κλίμα «σχολικής επιτυχίας».
Προκειμένου λοιπόν να δούμε τα πράγματα στην πιο ρεαλιστική τους διάθεση και σε επίπεδο εφαρμοσμένης εκπαιδευτικής πολιτικής, η επιλογή σχολείου σε συνδυασμό με την αξιολόγηση και την αποκέντρωση είναι τα μέτρα που αποτελούν μόνιμες σταθερές όλων σχεδόν των πρόσφατων μεταρρυθμίσεων της εκπαιδευτικής πολιτικής σε πολλές αναπτυγμένες χώρες. Πιο συγκεκριμένα, οι χώρες στις οποίες έγιναν μεταρρυθμίσεις σε αυτήν την κατεύθυνση είναι η Αγγλία, η Ουαλία, οι Η.Π.Α., η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και η Σουηδία. Είναι σαφές ότι η εκπαιδευτική πολιτική της κάθε χώρας έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και παραμέτρους, των οποίων η αναλυτική παρουσίαση ξεφεύγει από τα πλαίσια αυτού του άρθρου.

Παρόλα αυτά ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η χρηματοδοτική αποκέντρωση στην Αγγλία και την Ουαλία έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και το κάθε σχολείο αναζητά πόρους για τη λειτουργία του πέραν των επιχορηγήσεων που δίνουν οι Δήμοι (LEA – Local Education Authorities). Στη Νέα Ζηλανδία η χρηματοδοτική αποκέντρωση έχει νομοθετηθεί και βρίσκεται στα πρώτα βήματα της πρακτικής εφαρμογής της με την τέως υπουργό παιδείας Maris O’ Rourke να θεωρεί ότι η εκπαίδευση είναι «θέμα χρήστη» για αυτό και η χρηματοδότηση των σχολείων πρέπει να είναι εξατομικευμένη. Επιπροσθέτως, στις Η.Π.Α., η νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση έχει ήδη ωριμάσει και μετά την οργάνωση και λειτουργία του δημόσιου σχολείου με ιδιωτικά οικονομικά κριτήρια έχουν εμφανισθεί νέες μορφές αποκέντρωσης/ ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, όπως τα ανάδοχα σχολεία (charter schools).

Σε κάθε περίπτωση, κοινός τόπος των παραπάνω μεταρρυθμίσεων είναι η αναδιανομή της εξουσίας ανάμεσα στο κράτος, την τοπική αυτοδιοίκηση, τα σχολεία και τους γονείς μέσω της δημιουργίας μιας «εκπαιδευτικής αγοράς» και τη μετάλλαξη του ρόλου της εκπαίδευσης από δημόσια πολιτική σε ιδιωτική μέριμνα και ατομική υπόθεση. Ειδικότερα όμως, ο όρος «εκπαιδευτική αγορά» με την κλασική έννοια του όρου περιλαμβάνει το χώρο και τα μέσα όπου διασταυρώνονται οι δυνάμεις της προσφοράς και της ζήτησης και οι εταίροι της συναλλαγής προσπαθούν να αποκομίσουν το μεγαλύτερο κόστος με το μικρότερο όφελος, σύμφωνα με την βασική οικονομική αρχή της νεοκλασικής μικροοικονομικής προσέγγισης. Ταυτόχρονα, όμως, οι όποιες ανταλλακτικές τους πράξεις υπάγονται σε σχέσεις άνισης δύναμης που προκύπτει από τη διαφορετική κοινωνική τους θέση ή από τις καταστάσεις της συναλλαγής (Abercrombie – Hill – Turner, 1991:1).

Η παραγνώριση αυτών των άνισων σχέσεων δύναμης που συμπυκνώνονται στην ανταλλαγή οδηγεί σε μια απρόσωπη και φετιχιστική σχέση η οποία αποτελεί ουσιαστικά το θεμέλιο λίθο αυτού που αποκαλούμε «φονταμενταλισμό της αγοράς» (Zafirovski, 2007: 2775). Όμως, επειδή η εκπαιδευτική διαδικασία, ιδιαίτερα στις πρώτες βαθμίδες, καθορίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την κρατική παρέμβαση στην πραγματικότητα η εκπαιδευτική αγορά είναι μια «οιονεί αγορά» (quasi-market) (LeGrand and Barlett, 1993). Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι η εξατομίκευση της χρηματοδότησης των σχολείων, τα οποία καλούνται να προσελκύσουν γονείς που θα τα επιλέξουν για να φοιτήσουν τα παιδιά τους. Όμως, το πρόγραμμα των σχολείων, ο τρόπος αξιολόγησης μαθητών και εκπαιδευτικών, οι μέθοδοι διδασκαλίας καθορίζονται από το κράτος. Τελικά, αυτό που μένει στην νεοφιλελεύθερη παρέμβαση στην εκπαίδευση είναι η επιλογή σχολείου από τους γονείς, χωρίς την παρεμβολή κάποιων χωροταξικών σχεδίων με βάση τα οποία το παιδί τους θα εγγραφεί με κριτήριο την διεύθυνση της κατοικίας του σε συγκεκριμένο σχολείο (Levacic, 1995: 167· &. Whitty, Power and Halpin, 1998).

Υπό αυτή την έννοια, ο όρος ιδιωτικοποίηση (privatization) της εκπαίδευσης δεν περιγράφει στην ακρίβεια του το φαινόμενο της εισόδου αγοραίων λογικών και πρακτικών στη δημόσια εκπαίδευση. Όπως παρατηρεί και οChitty (1992: 5) ο όρος ιδιωτικοποίηση στην οικονομία χρησιμοποιείται προκειμένου να περιγράψει την απόδοση στον ιδιωτικό τομέα διαφόρων επιχειρήσεων όπως οι σιδηρόδρομοι, οι τηλεπικοινωνίες, η παραγωγή και διανομή ηλεκτρικής ενέργειας, νερού, φωταερίου, οι υπηρεσίες αποχέτευσης. Στην περίπτωση του εκπαιδευτικού συστήματος δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν έχουμε το φαινόμενο της παραχώρησης σχολικών μονάδων σε ιδιώτες. Αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος χρηματοδότησης των δημόσιων σχολείων, τα οποία χρηματοδοτούνται ανάλογα με τον αριθμό των μαθητών που τα επιλέγουν.

Η Margaret Thatcher που εφάρμοσε την ιδέα των κουπονιών (vouchers) στο Ηνωμένο Βασίλειο περιγράφει ανάγλυφα αυτή την πολιτική στα πολιτικά της απομνημονεύματα: «Εισαγάγαμε την ανοικτή εγγραφή, η οποία επέτρεψε στα δημοφιλή σχολεία να αναπτυχθούν. Η ανοικτή εγγραφή διεύρυνε τις επιλογές των γονιών και εμπόδισε τις τοπικές αρχές να θέτουν όρια στην ανάπτυξη των καλών σχολείων προκειμένου να κρατήσουν αποτυχημένα σχολεία ανοικτά. Ουσιώδες στοιχείο της μεταρρύθμισής μας ήταν η χρηματοδότηση του σχολείου ανά μαθητή, δηλαδή τα χρήματα που διέθετε το κράτος σε κάθε μαθητή τον ακολουθούσαν όποιο σχολείο και αν επέλεγε να παρακολουθήσει. Με αυτό τον τρόπο, οι γονείς ψήφιζαν ανάλογα με το σχολείο που επέλεγαν για το ποιο σχολείο είναι καλό. Το καλό σχολείο κέρδιζε μαθητές. Το κακό σχολείο θα έπρεπε ή να βελτιωθεί ή να κλείσει. Έτσι, προχωρήσαμε σε μια δημόσια μορφή εκπαιδευτικού κουπονιού» (Thatcher 1993: 591)

Όπως γίνεται κατανοητό, η υπαγωγή του σχολείου στην ηγεμονία της λογικής και των πρακτικών της αγοράς έχει πολιτικές προεκτάσεις. Η κοινωνία των πολιτών μετατρέπεται σε κοινωνία καταναλωτών υπό την κυριαρχία μιας κοσμοαντίληψης όπου ο κόσμος ταυτίζεται με ένα αχανές supermarket. Μέσα σε αυτό τοsupermarket οι διεκδικήσεις αλλά και οι προσδοκίες των πολιτών για ένα αποτελεσματικότερο και καλύτερο κράτος πρόνοιας αντικαθίσταται από την καταναλωτική επιλογή στην οποία ρευστοποιούνται οι λειτουργίες των συνδικάτων και των πολιτικών κομμάτων. Στο πλαίσιο της αντίληψης αυτής, ο όρος «λαός» αντικαθίσταται από μια γενικόλογη, και πολιτικά άχρωμη έννοια «πολίτες», στη βάση μιας ατομιστικής προσέγγισης των δικαιωμάτων του πολίτη η οποία, εκτός του ότι υπονομεύει την έννοια της κοινότητας, αποκρύπτει συνειδητά τους διαχωρισμούς, τις ανισότητες και τις διακρίσεις που η κυρίαρχη κοινωνική ιεράρχηση διαμορφώνει με βάση τους ισχύοντες συσχετισμούς των πολιτικών δυνάμεων.

Αναμφίβολα λοιπόν, ο αφηρημένος ιδεότυπος του «πολίτη» μέσα σε αυτόν τον κυρίαρχα πολιτικό λόγο, απομονώνεται από τους συμπολίτες του, δρα σε ανταγωνισμό μαζί τους και εμφανίζεται να «δικαιούται» αγαθά και υπηρεσίες που οι άλλοι με τις πράξεις του, είτε τού τα στερούν, είτε τον εμποδίζουν να τα οικειοποιηθεί και να τα απολαύσει. Έτσι για παράδειγμα οι απεργοί εκπαιδευτικοί στερούν το δικαίωμα της εκπαίδευσης από τους άλλους πολίτες, οι νόμοι ρυθμίζουν τη ροή και την κατανομή των μαθητικών εγγραφών στερούν το δικαίωμα της επιλογής σχολείου κ.ο.κ


2. Η επιλογή σχολείου διασφαλίζει την ποιότητα της εκπαίδευσης;

Σε επίπεδο «κοινής» λογικής, κλίμα πολιτικής ρητορικής εντυπωσιασμού, καθώς και αφηρημένων νοητικών συλλογισμών η νεοφιλελεύθερη λογική της επιλογής σχολείου αρχικά τουλάχιστον κέρδισε οπαδούς. Στην πρακτική της εφαρμογή όμως, φάνηκε ότι οι πραγματικές κοινωνικές καταστάσεις διαφέρουν από τα ιδεατά υποθετικά σχήματα. Ο Wallford (2001) επισημαίνει ότι στην πράξη φάνηκε πολύ σύντομα ότι η αγορά μέσω των λειτουργιών της προσφοράς και της ζήτησης δεν μπορούσε να διασφαλίσει με αποτελεσματικότητα και σιγουριά την άνοδο της ποιότητας της εκπαίδευσης. Κι αυτό γιατί η επιλογή σχολείου δεν είναι το ίδιο με την επιλογή ξενοδοχείου ή μάρκας καφέ στο supermarket.

Αν κάποιος επιλέξει ξενοδοχείο και δεν μείνει ικανοποιημένος από τις υπηρεσίες μπορεί την επόμενη ημέρα να πάει σε άλλο. Αν δεν του αρέσει ο καφές μπορεί να αλλάξει μάρκα ή καφενείο. Όμως, αν κάποιος διαλέξει σχολείο και δεν μείνει ικανοποιημένος από την ποιότητα των σπουδών, δεν είναι εύκολο στη μέση της σχολικής χρονιάς να μετακινηθεί σε άλλο ή να αλλάξει με την ίδια ευκολία σχολικό περιβάλλον το οποίο περιλαμβάνει ένα ολόκληρο σύστημα ανθρωπίνων σχέσεων.

Επίσης, η ποιότητα της εκπαιδευτικής υπηρεσίας δεν είναι κάτι που γίνεται άμεσα αντιληπτό ούτε εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από το φορέα που τη χορηγεί. Εξαρτάται, ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό, και από το μαθητή που «καταναλώνει» αυτές τις υπηρεσίες, από τη θέληση του, τη στάση του απέναντι στη γνώση, τις ικανότητές του, το μορφωτικό κεφάλαιο της οικογένειας του, το γνωστικό του υπόβαθρο, το «ατομικό φίλτρο» που διαθέτει η προσωπικότητά του.

Άλλωστε, και πέρα από την εκπαίδευση οι εγγυήσεις στην ποιότητα των υπηρεσιών που μπορεί να παρέχει μια επώνυμη επιχείρηση, οποιασδήποτε μορφής, είναι εκ των πραγμάτων περιορισμένες. Η επώνυμη επιχείρηση εγγυάται καλό επίπεδο υπηρεσιών. Ένα καλό ξενοδοχείο ή ένα καλό τουριστικό γραφείο μπορεί να εγγυηθεί την καλή ποιότητα του φαγητού, τον κλιματισμό, την καθαριότητα του δωματίου. Δεν μπορεί να εγγυηθεί τον καιρό και την ανυπαρξία ατυχημάτων που ενδεχομένως να καταστρέψουν το ταξίδι.

Δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι ο τουρίστας θα περάσει όμορφες στιγμές με την παρέα του, θα βρει ερωτικό σύντροφο, δεν θα τσακωθεί με τους φίλους του και δεν θα χωρίσει με τη σύζυγο του. Ανάλογα λοιπόν, το επώνυμο σχολείο μπορεί να εγγυηθεί τον καλό εξοπλισμό των αιθουσών και τους έμπειρους εκπαιδευτικούς, όχι όμως το ζήλο του μαθητή για μάθηση, τις ικανότητες του ή την ποιότητα των σχέσεων που θα έχει με τους συμμαθητές του, τα βιώματα που θα προκύψουν από αυτές, ότι δε θα έχει προβλήματα με τους συνομηλίκους του ή ότι δε θα υποστεί ερωτική απογοήτευση στη διάρκεια της φοίτησης κ.ο.κ Παράγοντες αστάθμητοι που όμως όσοι έχουν μπει σε σχολική τάξη ξέρουν ότι επηρεάζουν άμεσα την επίδοση του μαθητή.

Οι μεταρρυθμίσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Η.Π.Α. προσφέρουν ένα σημαντικό εμπειρικό υλικό που έχει διερευνηθεί ενδελεχώς και το οποίο μπορεί σήμερα, αρκετά χρόνια μετά την πρώτη εφαρμογή αυτών των μεταρρυθμίσεων, να δείξει με σαφήνεια αν η νεοφιλελεύθερη ρητορική επαληθεύτηκε. Οι Ball and Youdell (2011) σε μια πρόσφατη εργασία τους συνόψισαν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές σε μια σειρά από χώρες. Κοινό αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών δεν ήταν η βελτίωση της εκπαίδευσης μέσω του ανταγωνισμού των σχολείων. Ήταν η απορρύθμιση της εκπαίδευσης ως δημόσιου αγαθού και η τραγική αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων στην εκπαίδευση.

Όμως, πέρα από την εξέταση του κατά πόσο συρρικνώθηκαν ή όχι οι δημόσιες εκπαιδευτικές υπηρεσίες – κάτι που όχι μόνο δεν ενδιαφέρει αλλά αντίθετα αποτελεί και στόχο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής – έχει ιδιαίτερη σημασία να εξετάσουμε την νεοφιλελεύθερη πολιτική της επιλογής σχολείου και της συγκρότησης εκπαιδευτικής αγοράς με κριτήριο την ίδια την λογική της: πόσο δηλαδή αποτελεσματική είναι στη βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης και την αύξηση της αποτελεσματικότητας του σχολείου με όρους της κυρίαρχης παιδαγωγικής: της τεχνοκρατικής αντίληψης της διδασκαλίας σχετικά με τις επιδόσεις των μαθητών στις σταθμισμένες εθνικές εξετάσεις για το πέρασμα από την μια βαθμίδα στην άλλη ή στα πανεπιστήμια.

Άλλωστε, η ελεύθερη επιλογή σχολείου σε όλες τις χώρες που εφαρμόσθηκε δεν δημιούργησε τους όρους για την ανάπτυξη ποικιλίας στα σχολεία όσον αφορά το αναλυτικό πρόγραμμα, την παιδαγωγική ή την οργάνωση τους (Apple, 2002: 108). Έρευνες από την σκοπιά της αποτελεσματικότητας του σχολείου έχουν δείξει ότι οι επιδόσεις των μαθητών που μετακινήθηκαν από το σχολείο της γειτονιάς τους δεν βελτιώθηκαν θεαματικά (Witte, 2000). Ουσιαστικά, αυτές οι έρευνες επαναφέρουν στη συζήτηση περί αποτελεσματικότητας του σχολείου και της σχέσης σχολικού περιβάλλοντος και κοινωνικής προέλευσης των μαθητών, το απροσδόκητο εύρημα μιας παλιάς έρευνας του Davis (1966) το οποίο είχε αποκληθεί σχηματικά ως “the frog pond effect”: ορισμένοι δηλαδή από τους μαθητές που κατάγονταν από τα λαϊκά στρώματα και ήταν αριστούχοι στα σχολεία της γειτονιάς τους, έχασαν τα πρωτεία στα σχολεία που μετακινήθηκαν.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την πτώση της αυτοεκτίμησης τους και τη δραματική μείωση της επίδοσης τους. Ουσιαστικά, ακόμη και μετά την αλλαγή του σχολικού περιβάλλοντος το μορφωτικό κεφάλαιο της οικογένειας παρέμεινε ο ισχυρότερος επικαθοριστικός παράγοντας της επίδοσης του μαθητή. Στην περίπτωση μάλιστα που ο μαθητής «μετακόμιζε» σε ένα σχολικό περιβάλλον με υψηλή ακαδημαϊκή κουλτούρα και συμμαθητές προερχόμενους από οικογένειες με μεγάλο μορφωτικό κεφάλαιο, χωρίς να παρεμβάλλονται διαφοροποιημένες μορφωτικές και διδακτικές στρατηγικές και πρακτικές, η επίδοση του αντί να βελτιώνεται, χειροτέρευε.

Η νεοφιλελεύθερη πρακτική της ελεύθερης επιλογής σχολείου έφερε αλλαγές και στον τρόπο με τον οποίο κινούνται τα σχολεία μέσα στην «εκπαιδευτική αγορά». Στο Ηνωμένο Βασίλειο η έκδοση εθνικών πινάκων (leaguetables) με την κατάταξη των σχολείων ανάλογα με την επίδοση των μαθητών τους, προκειμένου να ξέρουν οι γονείς ποια είναι τα καλά σχολεία, επέφερε την πόλωση των σχολείων.

Οι Benn και Chitty (1997: 51) παραθέτουν στοιχεία από περιοχές του Hampshire, του Newcastle, του Rothrman, του Oldham, του Manchester, όπου υπήρξε πόλωση των σχολείων σε «καλά» και «κακά» και ανταγωνισμός των καλών σχολείων με τρόπους όπου το ένα προσπαθούσε να δυσφημίσει το άλλο για να συγκεντρώσει περισσότερους μαθητές και να εξασφαλίσει την επιβίωσή του. Για παράδειγμα τα καλά σχολεία της περιοχής του Yorkshire απέβαλλαν πιο εύκολα μαθητές προκειμένου να κρατήσουν την καλή τους φήμη και την υψηλή τους θέση στους εθνικούς πίνακες επίδοσης. Ή σε άλλη περίπτωση, ένα δυσλεκτικό παιδί ή ένας ανήσυχος μαθητής με προβλήματα διάσπαση προσοχής ή ένας μαθητής με χωρισμένους γονείς και άλλα οικογενειακά προβλήματα, με κενά και άλλες μαθησιακές δυσκολίες, είναι «κακό μαντάτο» για το καλό σχολείο, κηλίδα που ο εκάστοτε διευθυντής θα κοιτάξει να την ξεφορτωθεί με κάθε πρόσφορο μέσο (Vulliamy and Webb, 2000). Αυτό τελικά που συνέβη στην πραγματικότητα, όπως περιγράφεται με συνοπτικό και απτό τρόπο από τον Vulliamy (2000), ήταν ότι η πραγματικότητα διαμορφώθηκε με τέτοιο τρόπο που: «Αντί οι γονείς να επιλέγουν σχολεία, τα σχολεία επέλεγαν γονείς».

2. Επιλογή σχολείου και στρατηγική των κοινωνικών τάξεων.

Οι κοινωνικές τάξεις έχουν αναπτύξει διαφορετικές στρατηγικές στο ζήτημα της πολιτικής της επιλογής σχολείου. Ο Walberg (2007) μελετώντας το σύστημα των vouchers και των ανάδοχων σχολείων (charterschools) στις Η.Π.Α. επισήμανε ότι η επιλογή σχολείου είναι ένα μέτρο που όχι μόνο δεν έχει ενώσει, απεναντίας έχει προκαλέσει διχαστικές τομές στα δύο μεγάλα κόμματα. Για παράδειγμα στο Κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, οι νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί τάσσονται υπέρ της επιλογής σχολείου σαν το μέτρο εκείνο που υλοποιεί πλήρως την εισαγωγή της λογικής της αγοράς στα σχολεία.

Όμως, απέναντι σε αυτό το μέτρο τα συντηρητικά μεσαία στρώματα που ψηφίζουν το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων στέκονται επιφυλακτικά αφού η εφαρμογή του ανοίγει την αίθουσα της σχολικής τάξης του παιδιού τους σε παιδιά Λατίνων και Αφροαμερικανών οι οποίοι θα θελήσουν να επωφεληθούν από αυτό το μέτρο. Από την άλλη πλευρά, στο εσωτερικό του Δημοκρατικού Κόμματος των Η.Π.Α. οι Λατίνοι και Αφροαμερικανοί ψηφοφόροι βλέπουν θετικά το μέτρο που θα τους επιτρέψει να έχουν τα παιδιά τους τη δυνατότητα να φοιτήσουν σε σχολεία καλύτερων περιοχών. Όμως, την ίδια στιγμή στο εσωτερικό του ίδιου κόμματος, τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών τάσσονται εναντίον αυτού του μέτρου καθώς απειλεί τις εργασιακές τους σχέσεις.

Η επιλογή σχολείου, όπως δείχνει τόσο η εμπειρία αλλά και οι έρευνες στις χώρες που εφαρμόσθηκε το μέτρο, δεν αφορά τελικά όλες τις κοινωνικές τάξεις. Στην ουσία απευθύνεται κυρίως στα μεσαία στρώματα αφού τα ανώτερα στρώματα απευθύνονται εξ αρχής σε μεγάλα ιδιωτικά σχολεία. Όπως έχει παρατηρήσει και ο Apple(2002: 110) οι αγορές στην εκπαίδευση είναι μια συνισταμένη της προσπάθειας του κεφαλαίου να ιδιωτικοποιήσει μέρος της δημόσιας σφαίρας προκειμένου να βρει νέα πεδία κερδοφορίας. Όμως, αυτή η προσπάθεια βρίσκει σύμμαχους στα μεσαία στρώματα τα οποία παραδοσιακά αρνούνται ή «ξεχνούν» την ταξική τους καταγωγή και την κοινωνική τους προέλευση προσπαθώντας ταυτόχρονα να αλλάξουν τους κανόνες του ανταγωνισμού στην εκπαίδευση λόγω της αυξημένης ανασφάλειας που αισθάνονται για το μέλλον των παιδιών τους.

Το οικονομικό και κοινωνικό κεφάλαιο των μεσαίων στρωμάτων μπορεί αρκετά εύκολα να μετατραπεί σε μορφωτικό στην περίπτωση της λειτουργίας των σχολείων με όρους αγοράς. Οι γονείς από τα μεσαία στρώματα έχουν πιο ευέλικτα ωράρια, διαθέτουν αυτοκίνητα ή μπορούν οικονομικά να συνδράμουν στην περίπτωση μεταφοράς του παιδιού τους με σχολικά λεωφορεία, έχουν κοινωνικό δίκτυο που τους επιτρέπει την άντληση πληροφοριών σχετικά με τα σχολεία και την οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέρθουν σε εξωσχολικές δραστηριότητες ενός σχολείου με συχνές εκδρομές, κατασκηνώσεις, πολιτιστικές πρωτοβουλίες κ.λπ. Η συγκέντρωση πολλών παιδιών από τα μεσαία στρώματα σε ένα δημόσιο σχολείο δημιουργεί τις προϋποθέσεις να λειτουργήσει το σχολείο σε αυτό το μοτίβο.

Πέρα όμως από το ζήτημα της ποιότητας της λειτουργίας του σχολείου, η επιλογή σχολείου παίζει και έναν άλλο ρόλο. Σε μια εποχή οικονομικής ύφεσης και επιδείνωσης των εισοδημάτων των μεσαίων στρωμάτων, η πολιτική της επιλογής σχολείου αφενός μεν παρέχει τη δυνατότητα φοίτησης των παιδιών των μεσαίων στρωμάτων σε σχολεία χωρίς μετανάστες ή «ειδικές» κατηγορίες μαθητικού πληθυσμού (ρομά, παιδιά μεταναστών κ.λπ.) και αφετέρου ενδυναμώνει πρακτικά τη νεοφιλελεύθερη ρητορική της μη υποχρέωσης καταβολής φόρων σε αναποτελεσματικά δημόσια σχολεία. Πρόκειται για τη «γεμάτη φοβίες» ή «φοβική» μεσαία τάξη (fearful middle class), όπως την έχουν περιγράψει οι Ball and Vincent (2001), η οποία ελπίζει ότι μέσω της επιλογής σχολείου μπορεί να επιτύχει:
  • τη φοίτηση των παιδιών της σε ένα σχολικό περιβάλλον που θα προσιδιάζει σε μια «φαντασιακή κοινότητα» της πειθαρχίας, της αριστείας, της εθνικής ομοιογένειας που δυστυχώς έχει πια χαθεί.
  • την ταξική απόδραση έστω και με φαντασιακό τρόπο καθώς αν δεν μπορεί να αλλάξει γειτονιά και να πραγματοποιήσει ανοδική κοινωνική κινητικότητα μπορεί τουλάχιστον να στείλει το παιδί του σε ένα καλό σχολείο το οποίο θα αποτελέσει και το όχημα για διαγενεακή ανοδική κοινωνική κινητικότητα.

3. Επιλογή σχολείου: όψεις της ελληνικής πραγματικότητας

Στη χώρα μας, οι μαθητές εγγράφονται στο σχολείο με βάση τη διεύθυνση της κατοικίας τους. Υπάρχει το Π.Δ. 104/79 που στο άρθρο 15 ρυθμίζει τον τρόπο μετεγγραφής σε άλλο σχολείο πέρα από εκείνο στο οποίο πρέπει να εγγραφεί ο μαθητής με βάση την διεύθυνση της κατοικίας του. Έτσι στο άρθρο 15 προβλέπεται ότι προκειμένου να πάρει μεταγραφή ένας/ μια μαθητής/ - τρια πρέπει να πιστοποιεί με επίσημα έγγραφα:

α) Ότι ο μαθητής μετώκησεν εις απόστασιν καθιστώσαν αδύνατον ή εξαιρετικώς δυσχερή την φοίτησιν του εις το εξ ου η μετεγγραφή Γυμνάσιον ή Λύκειον.
β) Ότι η μετεγγραφή επιδιώκεται προς φοίτησιν εις σχολείον ετέρας κατευθύνσεως ή εις τμήμα ετέρας κατευθύνσεως μη υφισταμένης εις το εξ ου η μετεγγραφή σχολείον.

γ) Ότι ο μαθητής ημερησίου Γυμνασίου ή Λυκείου ήρξατο εργαζόμενος προς βιοπορισμόν κατά την ημέραν και ως εκ τούτου έχει ανάγκην μετεγγραφής εις εσπερινόν Γυμνάσιον ή Λύκειον.

δ) Ότι ο μαθητής Εσπερινού Γυμνασίου ή Λυκείου έπαυσεν εργαζόμενος βιοποριστικώς την ημέραν και αιτείται την μετεγγραφήν του εις ημερήσιον Γυμνάσιον ή Λύκειον.

ε) Ότι ο μαθητής απέκτησεν, κατά τας κειμένας διατάξεις, δικαίωμα φοιτήσεως εις Πρότυπον ή Πειραματικόν Σχολείον.

Από τη νομοθεσία λοιπόν βλέπουμε ότι ουσιαστικά δεν επιτρέπεται η επιλογή σχολείου. Από την εμπειρική διερεύνηση του φαινομένου όμως μπορούμε να συμπεράνουμε ότι υπάρχουν τρεις κατά κανόνα στρατηγικές στην επιλογή σχολείου στην ελληνική κοινωνία:

α) όταν οι γονείς δηλώνουν ψευδή διεύθυνση κατοικίας (μέσω των λογαριασμών ΔΕΚΟ κλπ) προκειμένου να εγγραφούν σε σχολείο που γεωγραφικά αντιστοιχεί σε άλλη περιοχή

β) όταν επιλέγουν τα πειραματικά σχολεία (μέσω κλήρωσης) και όπως όλα δείχνουν σύμφωνα με το νέο νομοθετικό πλαίσιο μέσω εισιτήριων εξετάσεων

γ) όταν επιλέγουν ευθέως ιδιωτικό σχολείο είτε αναλόγως του βαλαντίου τους είτε συμμετέχοντας στα προγράμματα υποτροφιών - χορηγιών που τα ιδιωτικά σχολεία προσφέρουν.

Σύμφωνα λοιπόν με την εμπειρία μας, φαίνεται ότι στην ελληνική κοινωνία λειτουργούν και οι τρεις από τους παραπάνω εναλλακτικούς τρόπους είτε μεμονωμένα είτε σε συνδυασμό. Για παράδειγμα ενδημούν αφανείς πρακτικές όπου οι γονείς δηλώνουν διαφορετική διεύθυνση κατοικίας προκειμένου να αποφύγουν το σχολείο της γειτονιάς αν αυτό δεν τους αρέσει. Άλλοι απευθύνονται στα πειραματικά σχολεία, τα οποία μέχρι πρόσφατα επέλεγαν τους μαθητές με κλήρωση, ενώ αναμένεται να εφαρμοστεί στην πράξη ο νέος νόμος που δημιουργεί προϋποθέσεις εισιτηρίων εξετάσεων. Τέλος, υπάρχει και το 7% περίπου του συνολικού μαθητικού πληθυσμού που φοιτά σε ιδιωτικά σχολεία.

Δεδομένης της ανυπαρξίας του μέτρου της επιλογής σχολείου έχει σημασία να εξετάσουμε για ποιο λόγο επιλέγει κάποιος γονιός το ιδιωτικό σχολείο προκειμένου να φοιτήσει εκεί το παιδί του. Η επιλογή αυτή μπορεί ουσιαστικά να αφορά λιγότερο από το 10% του μαθητικού πληθυσμού, ωστόσο η «συμβολική» αξία του πληθυσμού αυτού είναι ιδιαίτερα μεγάλη αφού μέσω των μεγάλων κυρίως ιδιωτικών σχολείων αναπαράγεται μια κρίσιμη κοινωνική κατηγορία η οποία συγκροτεί ένα σημαντικό τμήμα της εγχώριας οικονομικής, πνευματικής και πολιτικής elite.

Επισημαίνουμε ότι για λόγους που συνδέονται με τις ιδιαιτερότητες των μεσαίων στρωμάτων στην Ελλάδα, μας ενδιαφέρουν όχι οι γονείς από τα μεγαλοαστικά στρώματα, αλλά γονείς από τη μεσαία τάξη και κυρίως αυτοί που μένουν σε περιοχές του κέντρου της Αθήνας και προσπαθούν να αποφύγουν την φοίτηση του παιδιού τους στο σχολείο της γειτονιάς τους. Έτσι, σε μικρής κλίμακας έρευνα που επικαιροποιήσαμε [2] στην περιοχή της Κυψέλης και των Πατησίων, σε περιορισμένο δείγμα γονιών που επιλέγουν ιδιωτικά σχολεία προκειμένου να φοιτήσουν τα παιδιά τους, εμφανίζονται με την εξής σειρά οι τρεις κυριότεροι λόγοι επιλογής ιδιωτικού σχολείου:

Οι τρεις πρώτοι λόγοι επιλογής ιδιωτικού σχολείου: %
  • δεν γίνονται απεργίες και καταλήψεις
  • δε φοιτούν αλλοδαποί/παλλινοστούντες μαθητές
  • χρήσιμες γνωριμίες 
Έρευνα: Διερεύνηση των λόγων επιλογής του ιδιωτικού σχολείου με ερωτηματολόγιο.
Δείγμα: 82 γονείς των οποίων τα παιδιά φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία
Περίοδος: 2007
Περιοχή: Κυψέλη, Πατήσια


Στην Ελλάδα ο χώρος της ιδιωτικής εκπαίδευσης δεν μελετηθεί ενδελεχώς. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν συστηματικές μελέτες και έρευνες πάνω στα κίνητρα επιλογής του ιδιωτικού σχολείου με αποτέλεσμα τα όσα γνωρίζουμε να προέρχονται από εμπειρικές αναφορές ή από τη συλλογή και την αξιολόγηση στοιχείων, πολλές φορές αντιφατικών και επιστημονικά μη αξιόπιστων, αφού η εικόνα των ιδιωτικών σχολείων ποικίλει και εμφανίζει σημαντικό βαθμό ανομοιογένειας.

Είναι λοιπόν σαφές ότι για το λόγο αυτό δεν θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε ένα «κλειστό κατάλογο» κριτηρίων επιλογής, αφού το φαινόμενο «ιδιωτικά σχολεία» μεταλλάσσεται παράλληλα με μεταβολές στοιχείων, όπως η κοινωνική και ταξική δομή, οι μεταρρυθμίσεις και οι επιμέρους αλλαγές στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής πολιτικής, η οικονομική συγκυρία, οι νοοτροπίες και τα κοινωνικά στερεότυπα, ο βαθμός της οικονομικής ύφεσης.

Στην παρούσα φάση, επιχειρώντας να σταχυολογήσουμε ορισμένους από τους βασικούς λόγους επιλογής του ιδιωτικού σχολείου, θα μπορούσαμε να εστιάσουμε σε κίνητρα όπως «η αίσθηση του ασφαλούς σχολικού περιβάλλοντος», «η φύλαξη πέραν του σχολικού ωραρίου», η «ανάληψη της μετακίνησης προς και από το σχολείο», οι «εξωσχολικές δραστηριότητες» (extra curricular activities) «η εκμάθηση των ξένων γλωσσών», «τα εκπαιδευτικά ταξίδια, οι εκπαιδευτικές ανταλλαγές και τα εκπαιδευτικά προγράμματα», «η έλλειψη αλλοδαπών / παλιννοστούντων μαθητών», η «μη απώλεια ωρών λόγω απεργιών ή καταλήψεων», «η ύπαρξη λογοδοσίας του εκπαιδευτικού προσωπικού προς τη διεύθυνση», «η απαλλαγή από διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών (απεργίες, καταλήψεις) οι οποίες εμποδίζουν τη ροή της εκπαιδευτικής διαδικασίας».

Σε αρκετές περιπτώσεις, το ιδιωτικό σχολείο λύνει το πρόβλημα της μετακίνησης, φύλαξης και παραμονής των παιδιών σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, κυρίως για τους γονείς που εργάζονται με φορτωμένα ωράρια.

Παρ' όλο που πολλοί μιλούν για το επίπεδο σπουδών των ιδιωτικών σχολείων, οι μαθητές τους ούτε τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα μαθήματα αποφεύγουν, ούτε οι πρωτιές στα ΑΕΙ ανήκουν σε αυτούς. Στα ολιγάριθμα μεγάλα ιδιωτικά σχολεία, εκτός από τα προαναφερόμενα, παίζουν ρόλο και άλλα κίνητρα τα οποία συνδέονται με παράγοντες όπως η οικογενειακή παράδοση, το περιεκτικό «πολιτισμικό περιβάλλον» του σχολείου, το κεφάλαιο των κοινωνικών και δημόσιων σχέσεων, οι προοπτικές μετά την αποφοίτηση και οι απευθείας σπουδές στο εξωτερικό, ενώ μπορείς να συναντήσεις ακόμα και «νεο-ελιτίστικες» νοοτροπίες που επιδιώκουν τη συμμετοχή σε τέτοιους χώρους για λόγους κοινωνικού γοήτρου. Δεν είναι λίγα άλλωστε τα μεγάλα σχολεία που διαφημίζουν τους αποφοίτους τους, οι οποίοι σήμερα διακρίνονται στην πολιτική, στα γράμματα και την επιχειρηματική ζωή, με στόχο να προσελκύσουν πελάτες.

Συζήτηση

Συμπερασματικά το φαινόμενο της επιλογής σχολείου, εκτός από τα παραδοσιακά υψηλά κοινωνικό - οικονομικά στρώματα τα οποία καταφεύγουν στα ιδιωτικά σχολεία λόγω παράδοσης και οικογενειακής στρατηγικής φαίνεται να μην απασχολεί ιδιαίτερα τους γονείς από τα χαμηλής κοινωνικό οικονομικής προέλευσης στρώματα.

Αυτό συμβαίνει γιατί η προσδοκία μια καλύτερης παιδείας γίνεται αντιληπτή κυρίως μέσα από την παροχή φροντιστηριακής εκπαίδευσης είτε στο επίπεδο των ξένων γλωσσών, είτε στο επίπεδο της προετοιμασίας για τις εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Αντίθετα η το ζήτημα της επιλογής ενός ιδιωτικού σχολείου μοιάζει να αποτελεί είτε εξω-πραγματική προσδοκία, είτε «άπιαστο όνειρο» άρα και των εκ των πραγμάτων μη αντικείμενο προβληματισμού και αναζήτησης.

Η εμπειρική διερεύνηση αποδεικνύει επίσης ότι το ζήτημα της επιλογής σχολείου δεν φαίνεται επίσης να απασχολεί σε μεγάλη έκταση τους μαθητές και τις οικογένειες της επαρχίας. Αυτό συμβαίνει είτε γιατί απουσιάζει η πραγματικότητα της σχολικής ιδιωτικής εκπαίδευσης, είτε γιατί τα δημόσια σχολεία δεν αντιμετωπίζουν τόσο σοβαρά προβλήματα όπως τα σχολεία στα αστικά κέντρα (ύπαρξη αλλοδαπών μαθητών, νεανική παραβατικότητα, η μαζικοποίηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας μέσα σε απρόσωπα σχολεία «μαμούθ» κ.ο.κ)

Το ζήτημα της επιλογής σχολείου, φαίνεται να απασχολεί κυρίως τις οικογένειες που προέρχονται από μεσαία και ανώτερα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα τα οποία διευθετούν την απαίτηση αυτή είτε με την επιλογή του ιδιωτικού σχολείου, είτε με την επιλογή ενός πειραματικού δημόσιου, είτε ακολουθώντας τη μέθοδο των ψευδών στοιχείων για «μετακόμιση» σε γειτονικά σχολεία.

Κατά κανόνα το ζήτημα του δικαιώματος της επιλογής, φαίνεται να αφορά κυρίως τα στρώματα εκείνα που δυσφορούν με τις πραγματικά αντίξοες συνθήκες των σχολείων των υποβαθμισμένων περιοχών (κυρίως στο κέντρο των μεγάλων αστικών κέντρων ή εκεί που υπάρχει υψηλός βαθμός πολύ-πολιτσμικότητας) και θέλουν πάση θυσία τα παιδιά τους να μη φοιτήσουν εκεί. Ωστόσο υπάρχει και μια άλλη κατηγορία η οποία για δικούς της λόγους αποφεύγει να ταυτίζεται με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα καλλιεργώντας για τον εαυτό της τη συλλογική φαντασίωση του «ανήκειν» σε μια ανώτερη θέση στην πυραμίδα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Επιπροσθέτως, η κατηγορία αυτή διατηρεί την προσδοκία ανάπτυξης ανοδικής κινητικότητας διαμορφώνοντας απέναντι στην επιλογή σχολείου μια καθαρά ωφελιμιστική και «εργαλειακή» τάση αφού πιστεύει ότι το σχολείο είναι το μόνο μέσο για να σταδιοδρομήσουν τα μέλη της και να υπερβούν τα όρια της κοινωνικής τους προέλευσης και καταγωγής.


Βιβλιογραφικές αναφορές

Abercrombie, N. – Hill, S. – Turner, B. (1991) Λεξικό Κοινωνιολογίας (μτφρ. Α. Κάντας & Σ. Κάντας – επιμ. Π. Τερλεξής). Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη.

Apple, M. (2002) Εκσυγχρονισμός και Συντηρητισμός στην Εκπαίδευση (μτφρ. Μ. Δεληγιάννη). Αθήνα: Μεταίχμιο.

Ball, S. and Vincent, C. (2011) New Class Relations in Education: the Strategies of the “Fearful” Middle Classes. In Demaine, J. (ed.) Sociology of education today. London: Palgrave.

Ball, St. and Youdell, D. (2011) H κρυφή ιδιωτικοποίηση στη δημόσια εκπαίδευση (μτφρ. Β. Παππή – επιμ. Γ. Γρόλλιος). Αθήνα: ΙΠΕΜ – ΔΟΕ.

Bartlett, W. (1993) Quasi-markets and educational reforms. In J. Le Grand and W. Bartlett (eds) Quasi-markets and Social Policy. London: Macmillan.

Benn, C and Chitty, C. (1997) Thirty Years On. London: Penguin Books.

Bourdieu, P (1998) Αντεπίθεση πυρών (μτφρ. Κ. Διαμαντάκου). Αθήνα: Πατάκης.

Chitty, C. (1992) The education system transformed. Chortlon: Baseline books.

Davis, J. (1966) ‘‘The Campus as a Frog Pond: An Application of the Theory of Relative Deprivation to Career Decisions of College Men.’’ American Journal of Sociology 72(1):17-31.

Dixon, K. (2001) Οι ευαγγελιστές της αγοράς (μτφρ. Κ. Διαμαντάκου). Αθήνα: Πατάκης.

Klein, N. (2010) Το Δόγμα του Σοκ (μτφρ. Α. Φιλλιπάτος). Αθήνα: εκδόσεις Λιβάνη.

Levacic (1995) Local Management of Schools: Analysis and Practice. Buckingham: Open University Press.

Thatcher, M. (1993) The Downing Street Years. London: Harper Collins.

Vulliamy, G. (2000) New Labour and school exclusions: excluding sociology or a sociology of exclusions?Professorial Inaugural Lecture (Department of Educational Studies, University of York).

Walberg, H. (2007) School choice. The findings. Washington, D.C.: Cato Institute.

Walford, G. (2001) ‘Does the market ensure quality?’ Westminster Studies in Education. 24, 1: 23-33.

Whitty G., Power, S. and Halpin, D. (1998) Devolution and Choice in Education: The school, the state and the market. Buckingham: Open University Press.

Witte, J. (2000) The market approach to education. An analysis of America’s first voucher program. Princeton University Press.

Zafirovski, M. (2007) Markets. In George Ritzer (ed.) The Blackwell Encyclopedia of Sociology. Oxford: Blackwell Publishing.


[1] (πιο αναλυτικά για το νεοφιλελευθερισμό βλ. Bourdieu, 1998· Dixon, 2001· και μια νεώτερη αποτίμηση των κοινωνικών συνεπειών του στο Klein, 2010)

[2] Βλ. Φωτόπουλος, Ν (2002) «Ιδιωτικά Σχολεία, Επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών ή Ιδρύματα με εκπαιδευτικό και πολιτιστικό προσανατολισμό», Aθήνα: Εκπαιδευτική Κοινότητα, τ. σελ.

Πηγή: criticeduc.blogspot.gr

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Συγκριτικός Πίνακας με τα μαθήματα των νέων ειδικοτήτων του Τομέα Πληροφορικής των ΕΠΑΛ


Δημοσιεύτηκε το ΦΕΚ 1336/26-05-2014 που καθορίζει το Ωρολόγιο Πρόγραμμα των μαθημάτων ανά Ειδικότητα Τομέα Ομάδας Προσανατολισμού των Β΄, Γ΄ τάξεων Ημερησίων ΕΠΑ.Λ. και των B΄, Γ΄, Δ΄ τάξεων Εσπερινών ΕΠΑ.Λ.

Για τον Τομέα Πληροφορικής (από την Β τάξη και μετά), όπως είχε ήδη οριστεί στον νόμο 4186-2013 για το Νέο Λύκειο «Αναδιάρθρωση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και λοιπές διατάξεις», θα λειτουργήσουν οι εξής τρεις ειδικότητες:
  1. Τεχνικός Η/Υ και Δικτύων Η/Υ 
  2. Τεχνικός Εφαρμογών Πληροφορικής 
  3. Τεχνικός Εφαρμογών Λογισμικού
Τα μαθήματα των ειδικοτήτων (της Β και Γ τάξης) παρουσιάζονται στο συγκριτικό πινακάκι που ακολουθεί παρακάτω (για μεγαλύτερο μέγεθος κάνε κλικ εδώ).



Η αίσθηση που αφήνουν οι τίτλοι των μαθημάτων είναι κατ' αρχήν θετική συγκριτικά με το ούτως ή άλλως απαρχαιωμένο υπάρχον πρόγραμμα σπουδών. Ας δούμε και τα βιβλία αλλά και την απαιτούμενη επιμόρφωση στα νέα αντικείμενα...

Με κίτρινο και πράσινο σημειώνονται τα ίδια μαθήματα μεταξύ των ειδικοτήτων.

Επί της ουσίας οι διαφοροποιήσεις στα προγράμματα σπουδών, που εξειδικεύουν τις παρεχόμενες προς τους μαθητές γνώσεις στο αντικείμενο της ειδικότητας, βρίσκονται σε δύο μαθήματα για κάθε τάξη.

Από ότι φαίνεται τα Δίκτυα και ο Προγραμματισμός στη Γ' τάξη θα εξακολουθήσουν να είναι τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα.

Οι εργαστηριακές ώρες της Γ' τάξης είναι μειωμένες (κατά 6) σε σχέση με το παλιό πρόγραμμα σπουδών (16 στο παλιό, 10 στο νέο) ενώ της Β΄ είναι ελαφρώς (κατά 4) αυξημένες (10 στο παλιό, 14 στο νέο).

Αν έπρεπε να επιλέξω μία από τις τρεις (πράγμα που θα ισχύει φαντάζομαι για τα περισσότερα ΕΠΑΛ λόγω αριθμού μαθητών) θα επέλεγα την "Τεχνικός εφαρμογών λογισμικού". 

Πληροφορίες για το νέο ΕΠΑΛ εδώ κι εδώ

Πληροφορίες για τον τομέα πληροφορικής εδώ

Η πρόταση των σχολικών συμβούλων κ. Μακεδονίας για την Τεχνική Εκπαίδευση εδώ








Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Καλές (;) πρακτικές διαχείρισης ΣΕΠΕΗΥ


Σχεδόν Ιούνιος και κάθε χρόνο τέτοια εποχή με πιάνει μια διάθεση αναπόλησης / απολογισμού της σχολικής χρονιάς που πέρασε.

Σκαλίζοντας λοιπόν παλιότερες αναρτήσεις έπεσα πάνω στην παρουσίαση που ακολουθεί η οποία παρουσιάστηκε την Τρίτη 21/01/2014 και την Παρασκευή 24/01/2014 στις συναντήσεις με συναδέλφους πληροφορικούς του νομού Χαλκιδικής.

Φιλοδοξούσε θέσει το πλαίσιο της κουβέντας σχετικά με τη διαχείριση Σχολικών Εργαστηρίων Πληροφορικής και ταυτόχρονα να δώσει μια εικόνα των προβλημάτων που αντιμετωπίσαμε στο ΕΠΑΛ / ΕΚ Πολυγύρου και των λύσεων που υλοποιήσαμε.

Το πέτυχε; χμ...







Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Μία αξιόπιστη, οικονομική και ταυτόχρονα Ανοιχτή και Ελεύθερη λύση Υπολογιστών για σχολικές μονάδες (εργαστήρια και γραφεία)


Μέχρι πριν λίγες μέρες για την κάλυψη των αναγκών τους σε θέματα πληροφορικής (επεξεργασία κειμένου, λογιστικά φύλλα, εκτυπώσεις, αναζήτηση στο internet, κλπ) οι εκπαιδευτικοί του σχολείου μας χρησιμοποιούν τρεις παλιούς υπολογιστές (PIV 1,8MHz, 512MB RAM, 40GB HDD με λειτουργικό σύστημα Windows XP SP3 και σουίτα γραφείου MS Office 2003) που ήταν εγκατεστημένοι στο γραφείο του Συλλόγου των καθηγητών.

Τα προβλήματα ήταν πολλά, τα παράπονα περισσότερα και οι ώρες συντήρησης τους ακόμη πιο πολλές.

Λίγες μέρες πριν "πέσαν στα χέρια μας" (από κάποια δωρεά) 300 ευρώ τα οποία αποφασίστηκε να διατεθούν για την κάλυψη αυτών των αναγκών.

Μιας και τα χρήματα αυτά μόλις και μετά βίας έφταναν για την αγορά μίας καινούριας κεντρικής μονάδας επιλέξαμε να στραφούμε στη λύση των ανακατασκευαμένων  (για το τι είναι οι ανακατασκευασμένοι δείτε εδώ και εδώ)

Τελικά στο ποσό αυτό μπορέσαμε να "|χωρέσουμε" δύο ανακατακευασμένους ΗΥ Dell Optiplex 745 SFF (Core 2 Duo 1.8 GHz 2048MB 80 DVD-ROM Vista COA) και δύο οθόνες 17 inch B Grade (λίγα καμμένα pixels ή αχνές σκιές).

Δεν ήταν πρώτη φορά που αγοράσαμε ανακατασκευασμένους υπολογιστές για το σχολείο μας. Όπως περιγράφεται σε παλιότερη ανάρτηση μεταξύ άλλων, ένα από τα τρία εργαστήρια πληροφορικής του σχολείου μας, αποτελούμενο από 14 ανακατασκευασμένους υπολογιστές Compaq (PIV, 1,8GHz, 512 GB RAM, 40HDD, Windows XP Sticker Licence), λειτουργεί χωρίς πρόβλημα εδώ και έξι χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα έχει χτυπήσει μόνο ένα σκληρός δίσκος.

Λύσεις για ανακατασκευασμένους ΗΥ μπορείτε να βρείτε εύκολα με μια αναζητησούλα στο google. Για να αποφύγω την άμεση διαφήμιση δεν αναφέρω την εταιρία με την οποία συνεργαζόμαστε τα τελευταία 5 χρόνια, αν θέλετε πληροφορίες επικοινωνήστε... 

Παρά το γεγονός ότι τα μηχανήματα αυτά έχουν sticker licence για Windows Vista, με στόχο την προώθηση Ελεύθερου και Ανοιχτού Λογισμικού, επιλέξαμε να στήσουμε μια διανομή linux.

Από τις πολλές διαθέσιμες πειραματιστήκαμε με τις εξής δύο:
  1. το Zorin Linux το οποία θυμίζει περισσότερο Windows 7 από ότι τα ίδια Windows 7 ;-). και διατίθεται σε τέσσερις διαφορετικές διανομές: Lite, Core, Educational και Gaming με διαφορετικές απαιτήσεις σε τεχνικά χαρακτηριστικά αλλά και προεγκαταστημένο λογισμικό
  2. το Mint Linux το οποίο διατίθεται σε πάμπολλες διανομές. Εμείς επιλέξαμε τη διανομή Mate λόγω των σχετικά χαμηλών απαιτήσεων σε υλικό και του Windows-like περιβάλλοντος του.
Για όσους έχουν χρόνο και διάθεση υπάρχουν δεκάδες διανομές (ρίξτε μια ματιά στο distrowatch) τις οποίες μπορείτε να κατεβάσετε και να εγκαταστήσετε σε ένα virtual μηχάνημα.

Μάλιστα με αφορμή τη διακοπή υποστήριξης των Windows XP από την Microsoft έχουν ανέβει αρκετά άρθρα που προτείνουν διανομές, ρίξτε μια ματιά...

Τα Windows XP τελείωσαν, και τώρα τι;

Windows XP: λήξη υποστήριξης το 2014, ερωτήματα & προτάσεις για την αναβάθμιση επιχειρήσεων
Why Linux Mint is a worthwhile Windows XP replacement

Replace the Retiring Windows XP with Linux

Εντέλει στήσαμε την δεύτερη επιλογή (η οποία σημειωτέον έχει και καλή υποστήριξη: υπάρχει ενεργή ελληνική κοινότητα) η οποία στήθηκε πολύ εύκολα. Εξίσου εύκολα στήθηκαν και οι περιφερειακές συσκευές του (usb και δικτυακός εκτυπωτής).

Οι υπολογιστές δόθηκαν σήμερα σε χρήση και περιμένουμε αντιδράσεις και εντυπώσεις (θα μοιράσω ερωτηματολόγιο καταγραφής των εντυπώσεων των χρηστών) από τους χρήστες οι οποίες θα αναρτηθούν σε μελλοντικό άρθρο.