Το ταξίδι δε τελείωσε έτσι, συν-άδελφοι (για πάντα)...
Με αφορμή το "ΦΕΚ της επιστροφής" (δημοσιεύτηκε σήμερα 03/06/2015) των συναδέλφων που ήταν σε διαθεσιμότητα στα σχολεία αναδημοσιεύω μία παλιότερη ανάρτηση...
Ένα επεισόδιο από τα πολλά που διαδραματίστηκαν "την εποχή των μνημονίων"...
Τον Ιούλιο του 2013 η τότε κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με υπουργό παιδείας τον Αρβανιτόπουλο, βρήκε στην Τεχνική Εκπαίδευση (Επαγγελματικά Λύκεια) τα "κεφάλια" που χρειαζότανε ώστε να πιάσει τα νούμερα των απολύσεων για την επόμενη δόση. Δυο-μισή χιλιάδες (2.500) καθηγητές τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, 22.000 μαθητές (της Β' και της Γ' τάξης) έμειναν χωρίς καθηγητές και 49 κλάδοι / ειδικότητες καταργήθηκαν (μεταξύ των οποίων και ο Αργυροχρυσοχόος του βίντεο ;-))
Τα υπόλοιπα είναι λίγο-πολύ γνωστά...
Καλοκαίρι ζυμώσεων, Σεπτέμβρης μαζικών κινητοποιήσεων (ακόμη θυμάμαι ότι μετά το 90% συμμετοχής στην πρώτη μέρα ένιωθα 10 πόντους ψηλότερος), αλύπητο χτύπημα από τα ΜΜΕ, απομόνωση του κλάδου, αδυναμία να περάσουμε τα μηνύματα μας στην κοινωνία και επιστροφή στα σχολεία με το κεφάλι κάτω...
Εκείνες τις μέρες το μόνο αντίδοτο στον πόνο που ένιωθα για τη χαμένη ευκαιρία της κοινωνίας και για την απουσία των συναδέλφων (5 εκπαιδευτικοί και 2 σχολικοί φύλακες) ήταν η ελπίδα ότι όλο αυτό δεν ήταν δυνατόν να τελειώσει έτσι. Για παυσίπονο λοιπόν υποτιτλίσαμε με δυο φίλους το παρακάτω απόσπασμα από τη ταινία του "Άρχοντα των δαχτυλιδιών" που έχει πολλές ομοιότητες με την κατάσταση που βιώναμε: είναι η στιγμή που όλα μοιάζουν χαμένα και το τέλος είναι κοντά αλλά...
Δε θα τα πω όλα, δείτε το βίντεο...
Όλα τα λεφτά είναι το βλέμμα του "Αργυροχρυσοχόου" μετά τα 50 δευτερόλεπτο όταν φαντάζεται τον εαυτό του ξανά ανάμεσα στους μαθητές του. Αυτήν την έκφραση την έχω δει (έτσι ακριβώς) στα πρόσωπα πολλών συναδέλφων σε διαθεσιμότητα,
Αφιερώνω το βίντεο σε αυτούς και τους περιμένω πίσω πως-και-πως :-)
Και αφού ξεκίνησα το σκάλισμα των παλιών αναρτήσεων βρήκα και το πρώτο βίντεο που υποτιτλίσαμε με τίτλο: ¨Για τη Δημόσια, Δωρεάν, Παιδεία" ή αλλιώς "Ας διεκδικήσουμε τις ζωές μας και καλή μας τύχη..."
Ένα επεισόδιο από τα πολλά που διαδραματίστηκαν "την εποχή των μνημονίων"...
Τον Ιούλιο του 2013 η τότε κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με υπουργό παιδείας τον Αρβανιτόπουλο, βρήκε στην Τεχνική Εκπαίδευση (Επαγγελματικά Λύκεια) τα "κεφάλια" που χρειαζότανε ώστε να πιάσει τα νούμερα των απολύσεων για την επόμενη δόση. Δυο-μισή χιλιάδες (2.500) καθηγητές τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, 22.000 μαθητές (της Β' και της Γ' τάξης) έμειναν χωρίς καθηγητές και 49 κλάδοι / ειδικότητες καταργήθηκαν (μεταξύ των οποίων και ο Αργυροχρυσοχόος του βίντεο ;-))
Τα υπόλοιπα είναι λίγο-πολύ γνωστά...
Καλοκαίρι ζυμώσεων, Σεπτέμβρης μαζικών κινητοποιήσεων (ακόμη θυμάμαι ότι μετά το 90% συμμετοχής στην πρώτη μέρα ένιωθα 10 πόντους ψηλότερος), αλύπητο χτύπημα από τα ΜΜΕ, απομόνωση του κλάδου, αδυναμία να περάσουμε τα μηνύματα μας στην κοινωνία και επιστροφή στα σχολεία με το κεφάλι κάτω...
Εκείνες τις μέρες το μόνο αντίδοτο στον πόνο που ένιωθα για τη χαμένη ευκαιρία της κοινωνίας και για την απουσία των συναδέλφων (5 εκπαιδευτικοί και 2 σχολικοί φύλακες) ήταν η ελπίδα ότι όλο αυτό δεν ήταν δυνατόν να τελειώσει έτσι. Για παυσίπονο λοιπόν υποτιτλίσαμε με δυο φίλους το παρακάτω απόσπασμα από τη ταινία του "Άρχοντα των δαχτυλιδιών" που έχει πολλές ομοιότητες με την κατάσταση που βιώναμε: είναι η στιγμή που όλα μοιάζουν χαμένα και το τέλος είναι κοντά αλλά...
Δε θα τα πω όλα, δείτε το βίντεο...
Όλα τα λεφτά είναι το βλέμμα του "Αργυροχρυσοχόου" μετά τα 50 δευτερόλεπτο όταν φαντάζεται τον εαυτό του ξανά ανάμεσα στους μαθητές του. Αυτήν την έκφραση την έχω δει (έτσι ακριβώς) στα πρόσωπα πολλών συναδέλφων σε διαθεσιμότητα,
Αφιερώνω το βίντεο σε αυτούς και τους περιμένω πίσω πως-και-πως :-)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου