Ο φιλότιμος ηλεκτρολόγος και οι δεκατέσσερις 17άρες
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα εργαστήριο πληροφορικής που είχε πάρα πολύ παλιές οθόνες. Οι οθόνες του ήταν τόσο παλιές που όποιος τολμούσε να καθίσει μπροστά τους και να δει μέσα τους για περισσότερο από ένα τέταρτο πάθαινε καταρράκτη.Ο καημένος ο υπεύθυνος του εργαστηρίου πάσχιζε να τις αλλάξει αλλά χρήματα δεν υπήρχαν. Έψαχνε από εδώ, έψαχνε από εκεί ώσπου ένα πρωί με την βοήθεια μιας φτωχής πλην τίμιας υπαλλήλου της διεύθυνσης πληροφορικής της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης βρήκε δεκατέσσερις μεταχειρισμένες 17άρες (παροπλισμένες) σε σχετικά καλή κατάσταση (και με TCO99 παρακαλώ!!!).
Πως όμως θα μεταφέρονταν οι οθόνες από την Θεσσαλονίκη στο εργαστήριο; Ο υπεύθυνος του εργαστηρίου έψαξε σε γη και ουρανό και τελικά, για καλή του τύχη, βρήκε μέσα σε ένα πολυμορφικό FORD μαύρου χρώματος έναν από μηχανής φιλότιμο ηλεκτρολόγο. Ο φιλότιμος ηλεκτρολόγος με περισσή προθυμία διέθεσε το αυτοκίνητο του για να μεταφερθούν οι οθόνες (χρειάστηκε να ρίξει καθίσματα) ενώ βοήθησε τόσο στο φόρτωμα όσο και στο ξεφόρτωμα.
Έτσι σε ντε-τε οι "καινούριες" οθόνες τοποθετήθηκαν στο εργαστήριο αντικαθιστώντας τις παλιές (15άρες) οι περισσότερες από τις οποίες θα πάνε για ανακύκλωση.
Και έτσι από εκείνη την στιγμή έβλεπαν οι μαθητές εκείνου του σχολείου καλά κι εμείς καλύτερα...
Ηθικό δίδαγμα: δε πα να σαι αυτό που μετά βδελυγμίας αποκαλούν "δημόσιο υπάλληλο" οι θαμώνες των παραθύρων και όχι μόνο, άμα θες να προσφέρεις θα προσφέρεις...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου