Γιαtτί δεν έγραφα τόσο καιρό...
Όλοι τις έχουμε βιώσει κάποια στιγμή. Φάσεις στη ζωή μας κατά τη διάρκεια των οποίων οι υποχρεώσεις και ο φόρτος της καθημερινότητας είναι τέτοιος που χανόμαστε από γνωστούς, αλλά ακόμη και από στενούς φίλους - κολλητούς. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα δεν μόνο είναι η έλλειψη χρόνου η αιτία αλλά το ότι κινούμαστε (σε σχέση με τους "χαμένους" φίλους μας) σε διαφορετικούς χώρους και συχνότητες, έχουμε διαφορετικά προγράμματα, προτεραιότητες και ενδιαφέροντα. Αυτό έχει συμβεί για παράδειγμα με τους περισσότερους ανύπαντρους φίλους μου, ειδικά με αυτούς που δεν έχουν παιδιά και είναι σε εντελώς άλλη φάση.
Αυτό έχει συμβεί και με το blog μου τους τελευταίους μήνες. Λίγο η έλλειψη χρόνου, λίγο το ότι βρίσκομαι σε άλλη φάση από τον Νοέμβρη (δείτε εδώ), έχω αραιώσει πολύ τις αναρτήσεις, χάθηκα με τον "ψηφιακό μου φίλο"...
Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό αλλά επειδή τα τελευταία πέντε - έξι χρόνια (από το 2010 και μετά) το blog μου ήταν κομμάτι της καθημερινής μου ζωής και ταυτόχρονα ένα κομμάτι της καθημερινής μου ζωής αποτυπώθηκε μέσα στο blog, νιώθω ότι κατά κάποιο τρόπο το blog ήταν ο "ψηφιακός μου φίλος", ο "κολλητός μου".
Στην πραγματικότητα βέβαια δεν αναπτύσσεις φιλική σχέση με το blog αλλά με τους ανθρώπους με τους οποίους, μέσα από το blog, μοιράζεσαι τις σκέψεις, τις ιδέες, τις απόψεις σου. Είναι για παράδειγμα η παλιά συμφοιτήτρια της Ελίνας από το μεταπτυχιακό που σε ένα τηλεφώνημα για "χρόνια πολλά" της είπε ότι παρακολουθεί το blog, είναι ο συνάδελφος - ΠΛΗΝΕΤ από τη Θεσσαλία που στο μέιλ του, εκτός από συγκινητικά θετικά σχόλια λέει "ότι αισθάνεται ότι σε γνωρίζει ήδη καιρό", είναι η φίλη της συναδέλφου από τη Ραιδεστό που κουβεντιάζουν στην παιδική χαρά, είναι ο συνάδελφος που συνάντησες σε ένα συνέδριο και σε αποκάλεσε με μία αφοπλιστική οικειότητα "κύριε των υπολογιστών", είναι ο πληροφορικός της κόρης σου στο Δημοτικό σχολείο που μοιράζεται τις ίδιες απόψεις για πολλά ζητήματα και είναι τα 100 views την ημέρα ακόμη και τώρα που δεν γράφω πια τόσο συχνά :-)
Τώρα που βρήκα λιγουλάκι χρόνο λοιπόν κάθισα ξανά πάνω από το πληκτρολόγιο και τσίκι-τσίκι τα ξανα-λέω με τον ψηφιακό μου φίλο ή καλύτερα με τους ψηφιακούς μου φίλους :-)
Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση - σε όλους τους τομείς ;-)
.jpg)
.jpg)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου