Μελετήστε το 10ο κεφάλαιο του σχολικού βιβλίου που θα βρείτε ΕΔΩ
Στην μελέτη σας μπορείτε να αξιοποιήστε την παρακάτω παρουσίαση για το 10ο κεφάλαιο
Η παρουσίαση περιέχει εργαλεία εξάσκησης και παιχνίδια δακτυλογράφισης
Η αντίληψη που διαμορφώνει κανείς για μια κοινωνική οντότητα από το ψηφιακό της αποτύπωμα.Καθορίζεται από τις προσωπικές μας πληροφορίες που είναι διαθέσιμες διαδικτυακά παρέχοντας σε άλλους χρήστες μια εικόνα για την επαγγελματική και κυρίως την προσωπική μας ζωή
Μελετώντας υλικό για τη διδακτική του προγραμματισμού "έπεσα" πάνω στο ιστορικό κείμενο/γράμμα του Edsger W. Dijkstra με τίτλο "Go To Statement Considered Harmful" και συνειδητοποίησα ότι
Ξεκινάω από το κείμενο του Dijkstra λοιπόν το οποίο αφορούσε στην γλώσσα προγραμματισμού Basic η οποία ήταν (και παραμένει ;-)) μια γλώσσα πολύ ευέλικτη. Αυτό ήταν το βασικό της προτέρημα, αλλά και το μειονέκτημά της: η υπερβολική «ελευθερία» που έδινε στον προγραμματιστή, οδήγησε στα περίφημα προγράμματα «σπαγγέτι», στα οποία ήταν πολύ δύσκολο να δει κανείς τη δομή.
Αυτό το είδος προγραμματισμού οδήγησε τον E. W. Dijsktra στο να γράψει το άρθρο του “Goto considered harmful” – στην πραγματικότητα μια επιστολή μιας σελίδας, που άλλαξέ όμως την πορεία του προγραμματισμού.
Ακολουθεί το κείμενο (το οποίο μπορείτε να το βρείτε και εδώ: http://www.u.arizona.edu/~rubinson/copyright_violations/Go_To_Considered_Harmful.html
Reprinted from Communications of the ACM, Vol. 11, No. 3, March 1968, pp. 147-148. Copyright © 1968, Association for Computing Machinery, Inc.
This is a digitized copy derived from an ACM copyrighted work. It is not guaranteed to be an accurate copy of the author's original work.
For a number of years I have been familiar with the observation that the quality of programmers is a decreasing function of the density of go to statements in the programs they produce. More recently I discovered why the use of the go to statement has such disastrous effects, and I became convinced that the go to statement should be abolished from all "higher level" programming languages (i.e. everything except, perhaps, plain machine code). At that time I did not attach too much importance to this discovery; I now submit my considerations for publication because in very recent discussions in which the subject turned up, I have been urged to do so.
My first remark is that, although the programmer's activity ends when he has constructed a correct program, the process taking place under control of his program is the true subject matter of his activity, for it is this process that has to accomplish the desired effect; it is this process that in its dynamic behavior has to satisfy the desired specifications. Yet, once the program has been made, the "making' of the corresponding process is delegated to the machine.
My second remark is that our intellectual powers are rather geared to master static relations and that our powers to visualize processes evolving in time are relatively poorly developed. For that reason we should do (as wise programmers aware of our limitations) our utmost to shorten the conceptual gap between the static program and the dynamic process, to make the correspondence between the program (spread out in text space) and the process (spread out in time) as trivial as possible.
Let us now consider how we can characterize the progress of a process. (You may think about this question in a very concrete manner: suppose that a process, considered as a time succession of actions, is stopped after an arbitrary action, what data do we have to fix in order that we can redo the process until the very same point?) If the program text is a pure concatenation of, say, assignment statements (for the purpose of this discussion regarded as the descriptions of single actions) it is sufficient to point in the program text to a point between two successive action descriptions. (In the absence of go to statements I can permit myself the syntactic ambiguity in the last three words of the previous sentence: if we parse them as "successive (action descriptions)" we mean successive in text space; if we parse as "(successive action) descriptions" we mean successive in time.) Let us call such a pointer to a suitable place in the text a "textual index."
When we include conditional clauses (if B then A), alternative clauses (if B then A1 else A2), choice clauses as introduced by C. A. R. Hoare (case[i] of (A1, A2,···, An)),or conditional expressions as introduced by J. McCarthy (B1 -> E1, B2 -> E2, ···, Bn -> En), the fact remains that the progress of the process remains characterized by a single textual index.
As soon as we include in our language procedures we must admit that a single textual index is no longer sufficient. In the case that a textual index points to the interior of a procedure body the dynamic progress is only characterized when we also give to which call of the procedure we refer. With the inclusion of procedures we can characterize the progress of the process via a sequence of textual indices, the length of this sequence being equal to the dynamic depth of procedure calling.
Let us now consider repetition clauses (like, while B repeat A or repeat A until B). Logically speaking, such clauses are now superfluous, because we can express repetition with the aid of recursive procedures. For reasons of realism I don't wish to exclude them: on the one hand, repetition clauses can be implemented quite comfortably with present day finite equipment; on the other hand, the reasoning pattern known as "induction" makes us well equipped to retain our intellectual grasp on the processes generated by repetition clauses. With the inclusion of the repetition clauses textual indices are no longer sufficient to describe the dynamic progress of the process. With each entry into a repetition clause, however, we can associate a so-called "dynamic index," inexorably counting the ordinal number of the corresponding current repetition. As repetition clauses (just as procedure calls) may be applied nestedly, we find that now the progress of the process can always be uniquely characterized by a (mixed) sequence of textual and/or dynamic indices.
The main point is that the values of these indices are outside programmer's control; they are generated (either by the write-up of his program or by the dynamic evolution of the process) whether he wishes or not. They provide independent coordinates in which to describe the progress of the process.
Why do we need such independent coordinates? The reason is - and this seems to be inherent to sequential processes - that we can interpret the value of a variable only with respect to the progress of the process. If we wish to count the number, n say, of people in an initially empty room, we can achieve this by increasing n by one whenever we see someone entering the room. In the in-between moment that we have observed someone entering the room but have not yet performed the subsequent increase of n, its value equals the number of people in the room minus one!
The unbridled use of the go to statement has an immediate consequence that it becomes terribly hard to find a meaningful set of coordinates in which to describe the process progress. Usually, people take into account as well the values of some well chosen variables, but this is out of the question because it is relative to the progress that the meaning of these values is to be understood! With the go to statement one can, of course, still describe the progress uniquely by a counter counting the number of actions performed since program start (viz. a kind of normalized clock). The difficulty is that such a coordinate, although unique, is utterly unhelpful. In such a coordinate system it becomes an extremely complicated affair to define all those points of progress where, say, n equals the number of persons in the room minus one!
The go to statement as it stands is just too primitive; it is too much an invitation to make a mess of one's program. One can regard and appreciate the clauses considered as bridling its use. I do not claim that the clauses mentioned are exhaustive in the sense that they will satisfy all needs, but whatever clauses are suggested (e.g. abortion clauses) they should satisfy the requirement that a programmer independent coordinate system can be maintained to describe the process in a helpful and manageable way.
It is hard to end this with a fair acknowledgment. Am I to judge by whom my thinking has been influenced? It is fairly obvious that I am not uninfluenced by Peter Landin and Christopher Strachey. Finally I should like to record (as I remember it quite distinctly) how Heinz Zemanek at the pre-ALGOL meeting in early 1959 in Copenhagen quite explicitly expressed his doubts whether the go to statement should be treated on equal syntactic footing with the assignment statement. To a modest extent I blame myself for not having then drawn the consequences of his remark
The remark about the undesirability of the go to statement is far from new. I remember having read the explicit recommendation to restrict the use of the go to statement to alarm exits, but I have not been able to trace it; presumably, it has been made by C. A. R. Hoare. In [1, Sec. 3.2.1.] Wirth and Hoare together make a remark in the same direction in motivating the case construction: "Like the conditional, it mirrors the dynamic structure of a program more clearly than go to statements and switches, and it eliminates the need for introducing a large number of labels in the program."
In [2] Guiseppe Jacopini seems to have proved the (logical) superfluousness of the go to statement. The exercise to translate an arbitrary flow diagram more or less mechanically into a jump-less one, however, is not to be recommended. Then the resulting flow diagram cannot be expected to be more transparent than the original one.
Edsger W. Dijkstra
Technological University
Eindhoven, The Netherlands
δεν περιελάμβανε κάποια ιδιαίτερη ανακάλυψη.Η παρουσίαση του όμως "γκρέμισε" το κτήριο.
Το γεγονός ότι η έγινε αποδεκτή (η παρουσίαση) με τόσο μεγάλο ενδιαφέρον και ενθουσιασμό από ένα κοινό στο οποίο ελάχιστοι είχαν την Αγγλική ως μητρική τους γλώσσα ήταν η επιβεβαίωση ότι ήμουν μπροστά σε κάτι πολύ σημαντικό
αν έχεις αρκετά μάτια στη διάθεση σου τα bugs (προγραμματιστικά λάθη) αποδεικνύονται πολύ λίγα...
Με αφορμή την ημέρα ασφαλούς διαδικτύου 2022 (περισσότερα ΕΔΩ) αυτή την εβδομάδα θα συζητήσουμε για τους (ισχυρούς) κωδικούς πρόβασης...
Παρακολουθούμε ένα εισαγωγικό βίντεο...
Διδακτικό Σενάριο Μελετώντας το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής μέσα από την καταγραφή και ανάλυση μετεωρολογικών δεδομένων.
Διάρκεια: 15 λεπτά, στο ΣΕΠΕΗΥ
Ο/Η εκπαιδευτικός αξιοποιώντας την παρουσίαση «Κλιματική Αλλαγή, Ακραία Καιρικά Φαινόμενα.pptx» επιδιώκει να προσελκύσει το ενδιαφέρον των μαθητών.
Ειδικότερα, απευθυνόμενος στην ολομέλεια της τάξης
Διάρκεια: 30 (υπόλοιπο διδακτικής ώρας) + 15 λεπτά (από την επόμενη διδακτική ώρα) στο ΣΕΠΕΗΥ
Οι μαθητές/τριες χωρίζονται σε ζυγό αριθμό ομάδων των 2-3 ατόμων, αριθμούνται (1, 2, 3, …) για να εφαρμόσουν τις δραστηριότητες των Φύλλων Εργασίας 1 και 2.
Όπως αναφέρθηκε και πριν ο εκπαιδευτικός καθορίζει τη σύνθεση των ομάδων, παρουσιάζει το περιβάλλον σύγχρονης συνεργασίας που θα χρησιμοποιηθεί για την διδασκαλία, περιγράφει το έργο που ανατίθεται στους/στις μαθητές/τριες.
Ειδικότερα οι ομάδες με περιττό αριθμό μελετούν και δουλεύουν τις Δραστηριότητες του Φύλλου Εργασίας 1 που πραγματεύεται δεδομένα Θερμοκρασίας, ενώ οι ομάδες με άρτιο αριθμό μελετούν και δουλεύουν το Φύλλο Εργασίας 2 που πραγματεύεται δεδομένα Βροχόπτωσης.
Κατά τη διάρκεια της εργασίας των μαθητών ο ρόλος του/της εκπαιδευτικού είναι υποστηρικτικός, ελέγχοντας την πορεία των εργασιών των ομάδων. Όταν κρίνεται απαραίτητο δίνεται βοήθεια σε κάθε ομάδα καθώς και σε όλη την τάξη με την βοήθεια του βιντεοπροβολέα.
Διάρκεια: 20 (συνέχεια της διδακτικής ώρας, στο ΣΕΠΕΗΥ)
Μετά την ολοκλήρωση της προηγούμενης Φάσης οι ψηφιακές δημιουργίες των ομάδων θα προβληθούν στην ολομέλεια της τάξης όπου και θα υπάρχει συζήτηση, εποικοδομητικός σχολιασμός και αξιολόγηση τους, ενώ ακολούθως θα υπάρχει χρόνος αναστοχασμού για κάθε ομάδα επί των σχολίων και δυνατότητα αναπροσαρμογής/υιοθέτησης αυτών των συμπερασμάτων.
Δεδομένου ότι οι δραστηριότητες είναι ομαδικές ορίζεται ένας/μία μαθητής/τρια κάθε φορά που θα ανακοινώσει στην ολομέλεια τα αποτελέσματα της εργαστηριακής άσκησης.
Διάρκεια: 10 λεπτά (υπόλοιπο μέχρι τέλος της διδακτικής ώρας, στο ΣΕΠΕΗΥ)
Διάρκεια: 1 – 1,5 ώρα (εργασία για το σπίτι)
Η αξιολόγηση των δραστηριοτήτων των ομάδων και των επιτευγμάτων θα ανατεθεί με την μορφή ομαδικής εργασίας για το σπίτι, αφού πρώτα καθοριστούν τα κριτήρια αξιολόγησης σε συνεργασία με τους μαθητές.
Ειδικότερα, για την αποτίμηση των κριτηρίων αξιολόγησης προτείνεται να χρησιμοποιηθούν οι πίνακες διαβαθμισμένων κριτηρίων (rubrics) μιας και ευνοούν την αξιοπιστία της αξιολόγησης (Jonsson & Svingby, 2007). Μπορεί μεν η συμμετοχή των μαθητών στη δημιουργία πινάκων διαβαθμισμένων κριτηρίων είτε για να αξιολογήσουν τα παραδοτέα τους, είτε τη συνεργασία στην εργασία σε ομάδες είτε το περιεχόμενο σε ιστοσελίδες είτε τα αποτελέσματα της αναζήτησης σε μια μηχανή αναζήτησης κ.α. να έχει μεγάλη προστιθέμενη αξία στην εκπαιδευτική διαδικασία, απαιτεί όμως πολύ χρόνο. Για τον λόγο αυτό προτείνεται ο εκπαιδευτικός να έχει έτοιμες κάποιες εναλλακτικές προτάσεις/πίνακες αξιολόγησης τις οποίες θα παρουσιάσει και θα συζητήσει με τους μαθητές ώστε τελικά να καταλήξουν από κοινού στην επιλογή αυτού που θα χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση.
Η κατανομή των εργασιών που θα αξιολογηθούν θα γίνει ως εξής: κάθε ομάδα θα αξιολογήσει τις δραστηριότητες μίας άλλης ομάδας. Οι ομάδες με περιττό αριθμό θα μελετήσουν και θα αξιολογήσουν τις δραστηριότητες και τις ψηφιακές δημιουργίες μίας ομάδας με άρτιο αριθμό και αντιστρόφως και η ανάθεση/αντιστοίχιση θα γίνει τυχαία μετά από κλήρωση.
Διάρκεια: 20-30 λεπτά για κάθε Φύλλο Εργασίας
Διάρκεια: 45 λεπτά (στο ΣΕΠΕΗΥ)
Μετά την ολοκλήρωση των παραπάνω φάσεων ο εκπαιδευτικός θα μελετήσει/παρατηρήσει την προσπάθεια των μαθητών και θα αξιολογεί με τη σειρά του τα αποτελέσματα της δικής τους αξιολόγησης, χρησιμοποιώντας τα για τυχόν αλλαγές. Ο ρόλος του καθηγητή σε αυτήν τη διαδικασία αλλάζει, καθώς γίνεται εξωτερικός κριτής.
Στη συνέχεια θα ακολουθήσει συζήτηση, ανατροφοδότηση, αναστοχασμός την ολομέλεια.
Οι μαθητές χωρίζονται σε δύο ομάδες και μελετούν για 10 λεπτά το παρακάτω υλικό.
Στη συνέχεια συμμέτουν ομαδικά σε δύο παιχνίδια Kahoot
Τι είναι ο Ιστότοπος;
Τι είναι η ιστοσελίδα;
Πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε ιστοτόπους και ιστοσελίδες;
Απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα καθώς και αναλυτικές οδηγίες για τη δημιουργία ιστοτόπου με το εργαλεία Google Sites θα βρείτε ΕΔΩ
Αναλυτικές οδηγίες για την εργασία αυτής της ενότητα θα βρείτε ΕΔΩ
Όταν ολοκληρώστε την εργασία σας θα πρέπει να υποβάλλετε τη διεύθυνση του ιστότοπου σας ΕΔΩ
Για εισαγωγή θα ήταν χρήσιμη μία συνοπτική αναφορά στο Διαδίκτο και στην Υπηρεσία του Παγκόσμιου ιστού, περισσότερα ΕΔΩ
Σχολικό βιβλίο Πληροφορικής, Β Γυμνασίου, Κεφάλαιο 3: Πολυμέσα, Παράγραφοι 3.1 και 3.2 διαθέσιμο ΕΔΩ
Κι όμως είναι εικόνα και όχι βίντεο χωρίς ήχο. Η παρουσίαση μας εισάγει στον κόσμο των animated GIFs...
Δευτέρα, 17 Ιανουαρίου 2022: Λήξη υποβολών Α Φάσης
Σάββατο, 15 Ιανουαρίου 2022: Πέρας εγγραφών 34ου ΠΔΠ
Δευτέρα, 8 Νοεμβρίου 2021: Ανοιγμα συστήματος υποβολών HelleniCO
Κυριακή, 10 Οκτωβρίου 2021: Εναρξη εγγραφών 34ου Πανελλήνιου μαθητικού διαγωνισμού Πληροφορικής
Οι οδηγίες είνα διαθέσιμες ΕΔΩ
Το θέμα της πρώτης φάσης είναι διαθέσιμο ΕΔΩ
Το φύλλο εργασίας για τη δραστηριότητα "Τυχαίος Αριθμός" εδώ: https://docs.google.com/document/d/1xz8-teOkbjt7cXBUZOeGpUBdrv2LNue1Zn6J3kesC-U/edit?usp=sharing
Το φύλλο εργασίας "Μετρητής Βημάτων" είναι διαθέσιμο ΕΔΩ
Ακολουθήστε βήμα-βήμα το αρχικό tutorial και στη συνέχεια αντιμετωπίστε τις προκλήσεις
More than test scores or good grades — what do kids need to prepare them for the future? This hour, guest host Manoush Zomorodi and TED speakers explore how to help children grow into better humans.
Το podcast είναι δαθέσιμο ΕΔΩ
The era of open source has led to countless innovations. When does it work and when is it chaos? In this episode, TED speakers explore how open source is changing how we build, collaborate and govern.
Το podcast είναι διαθέσιμο ΕΔΩ
Καλέ μου λαπτοπάκο…
Πριν λίγο, την ώρα που ετοίμαζα το μάθημα της Δευτέρας, -τσουφ- έσβησες ξαφνικά και δεν ξανά-άναψες από τότε...
Λογικά (;) αυτή τη στιγμή, οκτώ χρόνια από την ημέρα που σε απέκτησα σε τιμή ευκαιρίας λόγω ξε-στοκαρίσματος αποθεμάτων laptops με i3 τρίτης γενιάς, θα ταξιδεύεις για την εξασφαλισμένη από καιρό θέση σου στον “παράδεισο” των λαπτοπς…
Ο Freire είχε πει ότι η εκπαίδευση είναι μια πράξη αγάπης, η αγάπη (για πολλούς) είναι συνυφασμένη με τη θυσία, κι εσύ το γνωρίζεις αυτό καλύτερα από τον καθένα.
Από το 2013 έως το 2016 ήσουν μαζί μου σχεδόν καθημερινά στο ΕΠΑΛ Πολυγύρου για να υποστηρίζεις παρέα με τον μοναδικό φορητό βιντεοπροβολέα του σχολείου τη διδασκαλία του πανελλαδικώς εξεταζόμενου μαθήματος του τομέα πληροφορικής στις αίθουσες διδασκαλίας, μιας και δεν υπήρχαν υπολογιστές στις τάξεις. Τότε ήταν που χρειάστηκε να σου αλλάξω την πρώτη σου μπαταρία (30 ευρώ)…
Στη συνέχεια, από το 2016 έως το 2018 ήσουν ο βασικός υπολογιστής του Κέντρου Συμβουλευτικής και Επαγγελματικού Προσανατολισμού - ΚΕΣΥΠ Πολυγύρου, μιας και δεν υπήρχε αξιοπρεπής υπολογιστής κατά τη διάρκεια της θητείας μου εκεί. Το ίδιο διάστημα, με ακολούθησες σε όλα τα Γυμνάσια και Λύκεια του νομού Χαλκιδικής, από τη Γαλάτιστα μέχρι την Ιερισσό και από την Καλλικράτεια μέχρι τη Συκιά, για να υποστηρίξεις τις σχετικές ενημερώσεις των μαθητών για θέματα Επαγγελματικού Προσανατολισμού, γιατί στην πλειονότητα των σχολείων δεν υπάρχει υπολογιστής σε αίθουσα εκδηλώσεων. Βασικά στα περισσότερα σχολεία ούτε αίθουσα εκδηλώσεων υπάρχει αλλά αυτό είναι άλλο θέμα… Τότε ήταν που χρειάστηκε να σου αλλάξω τη δεύτερη σου μπαταρία (άλλα 30 ευρώ) και να σου πάρω και ένα καινούριο τροφοδοτικό (25ευρώ)…
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια με συντρόφευσες για εκατοντάδες ώρες στην συμμετοχή/παρακολούθηση κάθε λογής εκδήλωσης, επιμόρφωσης, σεμιναρίου, συνεδρίου και συνεδρίασης Συλλόγου Διδασκόντων, μιας και πλέον όλες αυτές οι δράσεις πραγματοποιούνται εξ αποστάσεως και εκτός εργασιακού ωραρίου…
Εκεί όμως που πραγματικά έβγαλες ασπροπρόσωπο τόσο εμένα όσο και (εξ αντανακλάσεως) τους προϊσταμένους μου στο υπουργείο παιδείας ήταν τα δύο τελευταία σχολικά έτη, κατά τη διάρκεια της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, λόγω της καραντίνας…
Ειδικότερα, τον Μάρτη του 2020 μετά από πολύ-ωρη αναμονή στις εισόδους των διαρκώς πεσμένων e-class και e-me, μπήκες ηρωικά στην Google Classroom και κατά τη διάρκεια της καραντίνας παρέμενες συνδεδεμένος εκεί για προετοιμασία εκπαιδευτικού υλικού, επιμόρφωση/υποστήριξη συναδέλφων, μαθητών και γονέων τουλάχιστον 10-12 ώρες την ημέρα. Προς το τέλος εκείνης της πρώτης καραντίνας γνωρίστηκες με τη "ζόρικη" Cisco Webex η οποία απαίτησε την αναβάθμιση του δίσκου σου σε SSD (40 ευρώ), της κύριας μνήμης σου σε 8 GB (25 ευρώ) και της σύνδεσης στο Internet σε 100αρα (35 ευρώ / μήνα), για να καταδεχθεί να τρέξει αξιοπρεπώς στα γέρικα κυκλώματα σου. Τότε ήταν που χρειάστηκε να αντικαταστήσουμε και την δεύτερη σου μπαταρία (άλλα 30 ευρώ)…
Αυτό όμως που κλόνισε ανεπανόρθωτα την υγεία σου καλέ μου ήταν οι εκατοντάδες ώρες σύγχρονης τηλεκπαίδευσης κατά το διάστημα Οκτωβρίου-Απριλίου του σχολικού έτους 2020-21, όταν για να ικανοποιήσεις την απαιτητικότατη Cisco WebEx χρειάστηκε να υπερβάλλεις εαυτόν και να φυσήξεις ασθμαίνοντας από τους ανεμιστήρες σου χιλιάδες κυβικά δροσερού αέρα στα πυρωμένα σου κυκλώματα.
Όπως και να χει καλέ μου λαπτοπάκο δεν είσαι πιά μαζί μας και γράφω αυτές τις γραμμές γιατί θέλω κάπως να αποτυπωθεί η προσφορά σου στο δημόσιο σχολείο, μιας και από όσο έχω αντιληφθεί, ούτε στην επερχόμενη (;) αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, αλλά ούτε και σε αυτή των εκπαιδευτικών υπάρχει κάποιος δείκτης για να καταγράψει τη προσφορά και τις θυσίες σου για το δημόσιο σχολείο :-( την προσφορά και τις θυσίες όλων αυτών των λάπτοπς που μέσα από τα βάθη της πυριτιούχου καρδιάς τους πιστεύουν ακράδαντα ότι (α) οι άνθρωποι χρειάζονται την εκπαίδευση για να γίνουν καλύτεροι οι ίδιοι και η κοινωνία και ότι (β) η εκπαίδευση μπορεί και πρέπει να είναι κτήμα όλων των ανθρώπων, no matter what...
Έχε γειά!!!
Πότε γινόμαστε (αν ποτέ...) τελικά σοφοί;
Μεγάλο ενδιαφέρον έχει το απόσπασμα από την ομιλία "What Wisdom Can We Gain From Nature?" (από το 09:48) που παρουσιάζει τη βαθύτερη σημασία της λέξης Ubuntu καθώς και την αξία και τη σημασία της της μοιρασιάς, της αλληλεγύης και της αλληλουποστήριξης...
Το Podcast είναι διαθέσιμο εδώ: https://www.npr.org/programs/ted-radio-hour/481290551/becoming-wise
Το παραπάνω άρθρο που είναι διαθέσιμο ΕΔΩ παρουσιάζει μεταξύ άλλων
Want to contribute to open source? A guide to making open source contributions, for first-timers and for veterans. Διαθέσιμο ΕΔΩ
For most of modern history, humans have placed smaller humans in institutions called schools. But what parts of this model still work? And what must change? This hour, TED speakers rethink education.
https://www.npr.org/programs/ted-radio-hour/535044918/rethinking-school
Το BBC micro:bit είναι μια υπολογιστική συσκευή τσέπης :-)
Το μέγεθος του είναι μικρότερο απο το μέγεθος μιας πιστωτικής κάρτας, μόλις 4 x 5 εκατοστά και μοιάζει έτσι...
Παρά το μικρό του μέγεθος το microbit περιέχει
Το micro:bit υποστηρίζεται από μία πολύ ενεργή/δραστήρια κοινότητα η οποία έχει δημιουργήσει και συνεχίζει να εξελίσσει εξαιρετικής ποιότητας εκπαιδευτικό υλικό. Περισσότερα στο https://microbit.org/
Στο σχήμα που ακολουθεί μπορείτε να δείτε αναλυτικά το υλικό του BBC micto:bit
Θα δημιουργήσουμε ένα collage Καλοκαιρικών αναμνήσεων με φωτογραφίες από τα μέρη που επισκεφτήκαμε και τα πράγματα που κάναμε κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού που πέρασε.
Για το σκοπό αυτό θα χρησιμοιποιήσουμε την εφαρμογή Photocollage που είναι διαθέσιμη ΕΔΩ.
Για να δημιουργήσετε το Collage σας ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα:
Μπορείτε επίσης να προσθέσετε αυτοκόλλητα (Stickers) η εικονίδια συναισθημάτων (emojis) από το μενού της εφαρμογής.
Αφού ολοκληρώστε το κολάζ σας μη ξεχάσετε να το αποθηκεύσετε στον υπολογιστή σας επιλέγοντας από το μενού "Save As Image"...
Όταν ολοκληρώσετε το Collage σας μπορείτε να μου το στείλετε στη διεύθυνση fkoutsakas παπάκι gmail τελεία com
Δείτε το δικό μου Καλοκαιρινό Collage :-)
Το μάθημα διδάσκεται μία ώρα την εβδομάδα στο εργαστήριο πληροφορικής
Οδηγίες Διδασκαλίας του μαθήματος ΕΔΏ
Σχολικό Βιβλίο ΕΔΏ
Πρόγραμμα Σπουδών (ενδεικτικό) θα διδαχθεί αξιοποιώντας εφαρμογές υπολογιστικού νέφους
Οδηγίες Διδασκαλίας του μαθήματος ΕΔΏ
Σχολικό Βιβλίο ΕΔΏ
Πρόγραμμα Σπουδών (ενδεικτικό)
Μπαίνουμε ξανά στις τάξεις και γνωριζόμαστε παίζοντας :-)
Από τα παρακάτω παιχνίδια γνωριμίας αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι το "δύο αλήθειες και ένα ψέμα". Για να γίνει κατανοητό από τους μαθητές ξεκινάω με εμένα, δίνοντας ένα παράδειγμα...
Καλή αρχή λοιπόν :-)
Ακολουθούν λοιπόν μερικές ιδέες για παιχνίδια γνωριμίας που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην τάξη (αντιγραφή από http://aggeloskosmas-edu.blogspot.com/2013/05/blog-post_1464.html)
Στόχος: Να χρησιμεύσει ως μια πρώτη προσέγγιση των μελών για το «σπάσιμο του πάγου».
Διαδικασία: Ο διαμεσολαβητής της ομάδας έχει γράψει τις λέξεις – κατηγορίες «ΣΥΜΦΩΝΩ», «ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕΡΙΚΩΣ», «ΔΙΑΦΩΝΩ» σε ταμπέλες και τις κρεμάει στους τοίχους της αίθουσας. Παράλληλα κάνει μια δήλωση όπως: «Η εκπαίδευση μπορεί να αλλάξει τον κόσμο».
Καθένας από τους επιμορφωνόμενους μετακινείται προς την ταμπέλα που του ταιριάζει η άποψη και στη συνέχεια κάθε ομάδα, απo αυτές που δημιουργούνται, συζητάει και παρουσιάζει τους λόγους που την οδήγησαν σ’ αυτή τη θέση.
Διαδικασία: Οι εκπαιδευόμενοι κάθονται σε κύκλο. Ο πρώτος ξεκινά λέγοντας το όνομά του. Ο δεύτερος επαναλαμβάνει το όνομα του πρώτου και στη συνέχεια λέει το δικό του. Ο τρίτος επαναλαμβάνει τα ονόματα του πρώτου και του δεύτερου ατόμου και στη συνέχεια λέει το δικό του. Η διαδικασία συνεχίζεται με αυτόν τον τρόπο. Ο τελευταίος στον κύκλο επαναλαμβάνει τα ονόματα όλων των ατόμων της ομάδας.
Διαδικασία: Δίνεται σε καθένα μια λίστα με πέντε ερωτήσεις, με τις οποίες πρέπει να βρει κάτι κοινό με τους γύρω του. Για παράδειγμα:
· «Βρες κάποιον που σπούδασε στην ίδια πόλη με σένα»
· «Βρες κάποιον που έχει ίδιο υπολογιστή με το δικό σου»
· «Βρες κάποιον που έχει οικολογικές ανησυχίες και ασχολείται με την περιβαλλοντική εκπαίδευση»
· «Βρες κάποιον που είναι κολλημένος με το Linux και το ΕΛ/ΛΑΚ»
· «Βρες κάποιον που τον ενδιαφέρει πολύ το αντικείμενο που διδάσκεται».
Όποιος βρει τους περισσότερους με κοινά στοιχεία τα παρουσιάζει και κερδίζει.
Στόχος: Αναγνώριση ταυτότητας. Ανακοίνωση στην ολομέλεια των στοιχείων που θέλει να προβάλει καθένας για τον εαυτό του.
Διαδικασία: Σχηματίζονται ομάδες τριών ατόμων και καθένας με τη σειρά του αναφέρει στα άλλα δυο άτομα τρία σημαντικά γεγονότα, που θεωρεί σταθμούς στην επαγγελματική ή την προσωπική του ζωή και θα ήθελε να γνωρίζουν οι άλλοι για αυτόν/αυτήν. Στη συνέχεια ένας-ένας από την τριμελή ομάδα παρουσιάζει τον άλλο κυκλικά, στο σύνολο των εκπαιδευόμενων. Η παρουσίαση γίνεται περιληπτικά με λίγες προτάσεις, χωρίς παρέμβαση του αναφερόμενου.
Στόχος: Να προκαλέσει ενδιαφέρον για καλύτερη γνωριμία, και να χρησιμεύσει ως μια εξοικείωση.
Διαδικασία: Ο κάθε συμμετέχων αναφέρει τρία στοιχεία για τον εαυτό του, δυο αλήθειες και ένα ψέμα. Οι υπόλοιποι πρέπει να μαντέψουν το ψέμα, κάνοντας καθένας δυο διευκρινιστικές ερωτήσεις.
Στόχος: Να χρησιμεύσει ως γνωριμία μέσω των προτιμήσεων καθενός.
Διαδικασία: Καθένας απαντά γραπτώς σε ερωτήσεις που παίρνει σε χαρτί, όπως για παράδειγμα «Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό, χόμπι, χρώμα και τηλεοπτικό θέαμα;». Υπογράφει με το όνομά του χωρίς να τα δει κανείς άλλος. Στη συνέχεια ο διαμεσολαβητής διαβάζει τις απαντήσεις σε όλη την ομάδα και τα μέλη προσπαθούν να μαντέψουν σε ποιόν ανήκουν οι απαντήσεις. Όποιος συγκεντρώσει τις περισσότερες επιτυχίες κερδίζει.
Στόχος: Να αναγνωριστούν κοινά χαρακτηριστικά και να δημιουργηθεί θετικό κλίμα.
Διαδικασία: Οι εκπαιδευόμενοι χωρίζονται τυχαία σε ομάδες των 4 ή 5 μελών. Ο διαμεσολαβητής δίνει απλές οδηγίες του τύπου «οργανωθείτε σε 30 δευτερόλεπτα σύμφωνα με ένα κριτήριο που θα επιλέξετε». Δεν κάνει περαιτέρω διασαφήνιση των οδηγιών, ακόμη και αν ζητηθεί. Στο τέλος των 30 δευτερόλεπτων ο διαμεσολαβητής ζητά από κάθε ομάδα να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο οργανώθηκε (σύμφωνα με το ύψος, το μέγεθος παπουτσιού, την ηλικία, τον αριθμό τηλεφώνου, κλπ.). Η επόμενη εργασία αφορά στην οργάνωση της ομάδας με δύο τρόπους εξηγώντας κάθε φορά τους τρόπους με τους οποίους επέλεξαν να οργανώσουν την ομάδα τους.
